Monday, August 8, 2011

Είμαι τσο(μ)πάνης, αλλά αρκούντως ευφυής για να δημιουργήσω μια εντελώς ανορθόγραφη και ανούσια σελίδα στο Facebook!

Με αυτόν τον πολύ μικρό και περιληπτικό τίτλο ξεκινάει ένα "μικρό" αρθράκι που μου κατέβηκε μόλις τώρα, στο διάλειμμα μεταξύ μερικών Murphy's, προσφορά του πολύ καλού μου φίλου Σίφη (που εξακολουθεί να αρνείται να διαβάσει τα post μου, λόγω μεγέθους!!!) και της φτηνής vodka Rahmaninoff από το Lidl συνοδευόμενη από πορτοκαλάδα Fanta τελευταίας εσοδείας.... Ξεκινάμε.
Ένα από τα άπειρα κουσούρια που μου άφησε η μαθητική μου θητεία, είναι η ορθογραφία. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί, αλλά για κάποιον λόγω έμαθα στην ώρα μου πολύ καλή ορθογραφία και συνεχίζω ακόμα και σήμερα. Αν και τελικά κατέληξα στις θετικές επιστήμες, όντας πρωτοδεσμίτης για τους "παλιούς", είχα μια πρωτοφανή έλξη για την ελληνική γραμματική και τα αρχαία ελληνικά με αποτέλεσμα να διαπρέπω σε αυτά. Και ενώ, τα αρχαία ελληνικά με εγκατέλειψαν λόγω μνήμης χρυσόψαρου, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η εμμονή μου στην ορθογραφία παραμένει ως και σήμερα. Όταν γράφω στα ελληνικά, θέλω η ορθογραφία να είναι άψογη, το οποίο σημαίνει ότι το κείμενο που γράφω το ελέγχω 2 και 3 φορές πριν το κοινοποιήσω. Το ίδιο θα κάνω και με το παρών κείμενο, πιστέψτε με δεν είναι και ό,τι καλύτερο, απλά είναι ένα "κόλλημα" που έχω πια αποδεχτεί και ζω με αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο σημαντικό όταν προσπαθώ να γράψω, το πρόβλημα είναι κυρίως όταν χρειάζεται να διαβάσω κάποιο άλλο κείμενο το οποίο έχει γραφεί σε υποτιθέμενα ελληνικά αλλά για κάποιον περίεργο λόγο, κάπου το έχει χάσει στην πορεία...
Πρώτα απ΄όλα, σιχαίνομαι τα greeklish! Γαμώ τον μπελά μου δηλαδή, υπολογιστές έχουμε εν έτη 2011, δεν κατάφερε κανείς στον Η/Υ σου να εγκαταστήσει ελληνική γραμματοσειρά; Και εκτός από αυτούς που χρησιμοποιούν Windows και δεν έχουν δικαιολογία, έχουμε και τους εξυπνάκηδες που χρησιμοποιούν Linux και λένε ότι "exw Linux kai den exw elliniki grammtoseira egkatestimeni". Της θειας σου το μπουγαδοκόφινο ρε ψηλέ, αν είναι έτσι, μην μου το παίζεις ιστορία την επόμενη φορά που θα πεις "Windows sucks, Linux rulez!" γιατί άμα ήσουν τόσο μάγκας και είχες βρει ένα τόσο γαμάτο λειτουργικό που δεν θα έχεις ανάγκη τα Windows, τότε θα είχες καταφέρει να εγκαταστήσεις και τα ελληνικά, που στην τελική δεν είναι και τίποτα δύσκολο. Οπότε, πριν το παίξεις hacker φίλε, γίνε μάγκας και μετά παίξτο μάγκας... Το αμέσως γαμιστερότερο είναι, όλοι αυτοί οι ψευτοπατριώτες, δήθεν ελληνάρες και στην πραγματικότητα μέγιστοι βλαχοφασίστες που εμφανίζονται σε κάθε βιντεάκι στο youtube και βαυκαλίζονται για την ανωτερότητα των Ελλήνων απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους λαούς, γράφοντας σε άπταιστα greeklish!!!! Ακολουθεί αληθινό παράδειγμα από σχολιασμό σε video στο youtube, γύρω από την ελληνική γλώσσα:
"Sinxaritiria,..sinexise ,n' enimerwneis, gia to Pragmatiko ALFABITO twn 27 gramatwn"
Γουάτ δε φάκ που θα έλεγε και σε άπταιστα αρχαία ελληνικά ο Πλεύρης! Είχαμε αλφάβητο 27 γραμμάτων και δεν το ξέρω, ενώ εσύ ρε αρχιτσομπάνη δήθεν εθνικόφρων που ξέρεις την αλήθεια, έμαθες 24 και δεν μπορείς ακόμα να τα χρησιμοποιήσεις;;;; Άβυσσος η βλακεία των ανθρώπων...
Αρκετά όμως με τα γκρικλις, η αλήθεια είναι ότι τα χρησιμοποιώ και εγώ καμιά φορά, μόνο όμως όταν μιλάω "ουαν-ον-ουαν" με κάποιο φίλο σε chat. Και ο μόνος λόγος είναι η προσπάθειά μου να απεξαρτηθώ εκείνη την χρονική στιγμή από το "κόλλημα" μου με την ορθογραφία, το οποίο θα με οδηγήσει στο να ξοδέψω τον τριπλάσιο χρόνο για να στείλω το μήνυμα, απαλλαγμένο όμως από κάθε ορθογραφικό ατόπημα :) Το παραδέχτηκα από την αρχή, κόλλημά μου είναι και προσπαθώ να το ξεπεράσω, αθετώντας ένα από τα πιστεύω μου. Μην ψάχνετε να βρείτε λογική, απλά πάμε παρακάτω...
Η διαφορά μεταξύ greeklish και ανορθογραφίας είναι πολύ απλή και καταλήγει στην εξής διαμάχη. Τεμπελιά vs Καθαρή βλακεία! Και τα δύο είναι άσχημα και κολλητικά, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Καθαρή βλακεία είναι πολλάκις χειρότερη γιατί ως γνωστόν η βλακεία στο σύμπαν είναι αμέτρητη και επίσης είναι κοινώς αποδεκτό ότι δεν μπορείς να πείσεις τον βλάκα ότι είναι βλάκας, ο βλάκας πολύ απλά θα πείσει εσένα ότι είσαι βλάκας και θα βγει από πάνω σου κερδισμένος και ικανοποιημένος για την ανωτερότητά του! Και πριν προλάβετε να πεταχτείτε όρθιοι, φωνάζοντας "και τι μας λες δηλαδή, ότι όποιος είναι ανορθόγραφος, είναι και βλάκας;", να προλάβω να σας καθησυχάσω πως όχι φυσικά, δεν είναι, αλλά αυτός που ξεκινάει ένα post, thread, site, group, διαφήμιση και δεν ξέρει να γράφει σωστά ελληνικά, ε ναι αυτός κατε με είναι βλάκας. Συγχωρέστε με, αλλά αυτά είναι τα πιστεύω μου. Και θα σας εξηγήσω αμέσως.
Βαρέθηκα τους "επαγγελματίες"τσομπάνηδες που φτιάχνουν πινακίδες και κάνουν ορθογραφικά λάθη. Κουράστηκα πια να βλέπω την λέξη "εξατμήσεις" και να σκέφτομαι αν πραγματικά θέλει "η", "ι" ή "οι". Έστω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν την ευκαιρία της παιδείας που τους άξιζε, δεν το παρεξηγώ. Αλλά, γαμώ τον μπελά μου, δουλειά τους είναι να αραδιάζουν 30 γράμματα σε ένα κομμάτι λαμαρίνας, τόσο δύσκολο είναι να αγοράσουν ένα αναθεματισμένο λεξικό;;; Και όταν τους ρωτάει κάποιος τι δουλειά κάνουν, αυτοί αλήθεια υπερηφανεύονται ότι φτιάχνουν πινακίδες και ότι είναι από τους καλύτερους; Πραγματικά το έχω απορία. Και αν κάποιος κάποια στιγμή τους αναφέρει ότι το "εξατμήσεις" ΔΕΝ γράφεται με "η", φαντάζομαι ότι η απάντησή τους θα είναι "έλα μωρέ αδερφάκι, ένα λάθος έγινε". Ε, αυτό είναι που δεν μπορώ να δεχτώ. Πέστε με περίεργο, πέστε με στραβό, αλλά τέτοιο είδος μη επαγγελματισμού το θεωρώ ανεπίτρεπτο.  Ένα πράγμα "και καλά" έμαθες να κάνεις, κάντο καλά! Αλλιώς, πάνε σπιτάκι σου και άσε κάποιον άλλον να το κάνει. Δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου, η ατάκα "ΠΣΑΡΙΑ" σε μια ταμπέλα μαγαζιού που είχα δει στο internet! Δυστυχώς δεν μπόρεσα να την βρω ξανά για να σας την δείξω. Δεν χρειάστηκε μέχρι τώρα να ζητήσω να μου φτιάξουνε μια πινακίδα, αλλά επειδή το έχω σκεφτεί πολλές φορές και μετά από τα τεράστια λάθη που βλέπω δεξιά και αριστερά, η πρώτη κουβέντα που θα έλεγα στον "επαγγελματία" θα ήταν "αν κάνεις έστω και ένα ορθογραφικό λάθος, δεν πρόκειται να πάρεις ούτε λεπτό του ευρώ". Δεν έχει τύχει μέχρι τώρα, αλλά πιστέψτε με, αν έρθει η ώρα, αυτή ακριβώς θα είναι η συζήτησή μας.
Αρκετά όμως αναλωθήκαμε με τους "επαγγελματίες" του χώρου, ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Όλοι λοιπόν οι ανορθόγραφοι είναι βλάκες; Όχι φυσικά, μόνο αυτοί που έχουν να πουν κάτι σε δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, αν είναι τυχεροί, στο χάος που λέγεται internet. Γιατί κακά τα ψέματα, το internet είναι ένα ατελείωτο χάος, και για να postάρει κάποιος κάτι στο facebook, είναι ενήμερος ότι αυτό που γράφει μπορεί να το δουν αμέτρητοι άνθρωποι, πλήθος ανθρώπων που 3 χρόνια πριν θα ήταν απλά ένα απατηλό νούμερο. Και πιστέψτε με, μπορεί ο συγκεκριμένος "αυτός" να έχει πλήρη άγνοια για πολλά πράγματα, αλλά είναι πλήρης ενήμερος για την προσωρινή "διασημότητα" που θα αποκτήσει φτιάχνοντας μια καινούρια "σελίδα" στο facebook, με έναν πιασάρικο τίτλο που έχει μια δόση αστειότητας και πρωτοτυπίας και ξεφεύγει από τα τετριμμένα.
Και εκεί είναι που επιστρέφουμε στο νόημα του συγκεκριμένου post. Αν θέλεις να το παίξεις αστείος και έξυπνος, μαγκιά σου και χαρά σου. Αλλά ρε μάγκα, όσο εύκολα έμαθες το πιο άχρηστο εργαλείο όλων των εποχών, το Facebook δηλαδή, είναι τόσο δύσκολο να μάθεις το πιο καλό εργαλείο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις, το Google δηλαδή;;; Αν βάλεις τις ανορθόγραφες βλακείες που γράφεις στο google, το πιο πιθανό είναι να σου προτείνει τις σωστές! Αλλά ακόμα και γι' αυτό δεν είσαι ικανός, είσαι ικανός να φτιάξεις μια "γαμάτη" σελίδα στο Facebook με χιλιάδες followers, αλλά δεν είσαι ικανός να κάνεις μια απλή αναζήτηση στην πιο διαδεδομένη μηχανή όλων των εποχών, η οποία λειτουργεί πολλά χρόνια πριν δημιουργηθεί το Facebook. Και είμαι σίγουρος ότι είσαι τελικά ο μάγκας της παρέας, αυτός που υπερηφανεύεται ότι το group σου "ΔΕΣ ΤΙ ΣΥΝΑΙΒΕΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ!(EINAI ΩΡΑΙΟ,ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΤΟ!) έχει κοντά στους 60.000 followers, αλλά είναι τόσο τελικά δύσκολο να βάλεις στο google το "ΣΥΝΑΙΒΕΙ" και να σε διορθώσει αυτό με την πραγματική ορθογραφία της λέξης; Και τι έξυπνο το να προσθέσεις το (EINAI ΩΡΑΙΟ,ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΤΟ!), χωρίς αυτό θα ήμουν σίγουρος ότι είναι απλά μια βλακεία, αλλά με το που είδα αυτό , όλα άλλαξαν! Τελικά μήπως το google και οποιαδήποτε μηχανή αναζήτησης στο internet είναι πιο έξυπνη από σένα; Μάλλον, λέω εγώ, αλλά και να είναι, κάτι μου λέει ότι δεν θα το ανακαλύψεις ποτέ, γιατί το μέλημά σου είναι να γίνεις διάσημος για μια μέρα, ή αν προτιμάς για 15 λεπτά τα οποία σου αναλογούν κατά τον Andy Warhol, τα υπόλοιπα φαντάζομαι είναι ψιλά γράμματα.
Σαν επίλογο, θα έλεγα, μην νομίζετε ότι τα έχω βάλει με το συγκεκριμένο group. Αποτελεί απλά ένα ελάχιστο παράδειγμα των ανορθόγραφων ανούσιων groups που εμφανίζονται κάθε μέρα στο γνωστό μας φατσοβιβλίο, για να διεκδικήσουν τα 15 ανούσια λεπτά δημοσιότητας που τους ανήκουν. Έχω δει αμέτρητα ανορθόγραφα groups πριν από αυτό αλλά δεν έχω τον χρόνο ούτε την διάθεση να τα ψάξω και να σας τα παρουσιάσω. Απλά η απορία μου καταλήγει να είναι απλή και είναι η εξής: Είναι δυνατόν μια άψυχη μηχανή αναζήτησης, ένα μάτσο αλγόριθμους και μαθηματικά να είναι καλύτερη από εμάς στην ορθογραφία; Και αν είναι (που τελικά είναι), μας έχει μείνει έστω μια ελάχιστη λογική που θα μας ωθήσει στο να την χρησιμοποιήσουμε και να γίνουμε λίγο καλύτεροι; Ή μήπως τελικά, εμείς ξέρουμε καλύτερα και άσε τους άλλους τους βάρβαρους να νομίζουνε ;;;

Υ.Γ. Τελικά ευρέθη η φωτογραφία. 

Sunday, April 24, 2011

Από διαφημιστικό φυλλάδιο κάποιας σουβλακερί...

Για να καταλάβω δηλαδή, αν έχω αποδείξεις συνόλου 150 ευρώ, πόσες μερίδες δικαιούμαι; Κι αν έχω 200 ευρώ; Με 250;;;
Μα γιατί δεν γίνεστε πιο σαφείς ρε παιδιά, ένα σχολείο τελειώσαμε μόνο...

Thursday, March 24, 2011

Τι μουσική ακούς; Τα πάντα!


Τα πάντα; Είσαι σίγουρος; Είναι δυνατόν; Δηλαδή τι σημαίνει αυτό; Δηλαδή, είναι σαν να ρωτάς τι τρως; Και για να το ξεκαθαρίσω, εγώ είμαι ένας από αυτούς που όντως τρώνε τα πάντα. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ αυτήν την στιγμή που δεν μπορώ να φάω είναι το ροκφόρ. Το σιχαίνομαι και το αποφεύγω σαν ο διάολος το λιβάνι. Από κει και πέρα, αυτό που απεχθάνομαι σαν φαί (αλλά μπορώ να το φάω) είναι το βραστό λάχανο. Αλλά από την άλλη πλευρά, φαντάζομαι ότι όταν κάποιος σε ρωτάει για το τι τρώς, θέλει να μάθει για τα αγαπημένα σου φαγητά και όχι για ποια σιχαίνεσαι. Για μένα λοιπόν, τα αγαπημένα μου φαγητά είναι οι πατάτες τηγανητές (τι πρωτότυπο!), το παστίτσιο, τα μακαρόνια, οι σαρμάδες(!), και τα τορτελίνια καρμπονάρα. Και άλλα πολλά για να πω την αλήθεια, που δεν μου έρχονται αυτήν την στιγμή. Πάντως, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, αν κάποιος με ρωτήσει τι φαγητά τρώω, η ερώτηση αυτομάτως μετατρέπεται σε τι φαγητά ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ. Έτσι λοιπόν και με την μουσική. Όταν κάποιος ρωτάει τι μουσική ακούς, προφανώς δεν θέλει να μάθει τι μουσική ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ, αλλά τι μουσική σου ΑΡΕΣΕΙ! Η απάντηση "τα πάντα" δεν έχει νόημα, είναι απλά ηλίθια και δείχνει ότι δεν ξέρεις τίποτα γύρω από την μουσική. Και εγώ μπορώ να ακούσω 2000 είδη μουσικής, αλλά δεν απαντάω "τα πάντα". Λέω τα αγαπημένα μου είδη και τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και αναφέρω μερικά άλλα συγκροτήματα διαφορετικού είδους για να δείξω ότι δεν "κολλάω" με ένα είδος μουσικής. Αλλά η απάντηση "τα πάντα" συνεχίζει και θα είναι για πάντα η πιο ηλίθια απάντηση όλων των εποχών. Είναι σαν να σε ρωτάνε μετά από ένα λουκούλιο γεύμα, τι θα ήθελες για επιδόρπιο και να απαντάς "οτιδήποτε". Ε, δεν είναι έτσι ρε αδερφέ Το ίδιο θα σου καθότανε, ένα μπισκοτάκι, ένας χαλβάς σιμιγδαλένιος, ένα cheesecake, ένα καζάν ντιπί ή ένα αχλάδι; Ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του και η απάντηση "οτιδήποτε" στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχει μόνο εξήγηση στην περίπτωση που θέλουμε να φανούμε ευγενικοί. Αλλά αν ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας, τι νόημα έχει η τυπική απάντηση "τα πάντα" προς τον συνομιλητή μας; Καμία απολύτως! Δεν έχουμε καμία υποχρέωση προς αυτόν, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να απαντήσουμε ειλικρινώς σε μία ερώτηση. Εκτός και αν φοβόμαστε από την απάντηση που θα δώσουμε, μήπως και μας κακοχαρακτηρίσουν. Και γιατί; Αν φτάσουμε και σε αυτό το σημείο, τότε πιστεύω ότι είναι η ώρα να ευχηθούμε στην παρέα και πολύ απλά να αποχωρήσουμε από το τραπέζι. Η μουσική δεν είναι ντροπή. Προσωπικά πιστεύω πως, η μουσική δείχνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της προσωπικότητάς μας. Γι' αυτό και δεν ντρέπομαι να πως ότι γουστάρω τους System of a down αλλά εκτιμώ αφάνταστα και τον Chris de Burgh. Η απάντηση "ακούω τα πάντα" είναι αυτή που με χτυπάει στα νεύρα. Αυτό μου δείχνει ότι ο συνομιλητής μου απλά δεν μπορεί να εκτιμήσει την αξία της μουσικής. Ή ακόμα χειρότερα, ντρέπεται γι' αυτά που ακούει! Στα μοναδικά άτομα που θα δεχόμουν αυτήν την απάντηση, είναι οι 2 αξιαγάπητες ανηψιές μου που μόλις γιόρτασαν τα 2α γενέθλιά τους! Γι' αυτές είναι τελείως λογικό να ακούνε "τα πάντα", μόνο που δεν έχουν ακόμα την λογική για να απαντήσουν σε μία ανάλογη ερώτηση ;-)
Γι' αυτό λοιπόν, την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσουν τι μουσική ακούτε, σκεφτείτε ότι ΔΕΝ είναι λογικό να ακούτε τα πάντα. Απλά απαντήστε για το τι ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ. Είναι τόσο απλό...
( Ένα σύντομο post για τους φίλους που δεν είχαν κουράγιο να διαβάσουν το προηγούμενο βαρβάτο και διαμαρτυρήθηκαν ;-)  )

Tuesday, September 14, 2010

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι μεγάλες εταιρίες...

... και εξυπηρετήσαι σαν άνθρωπος βρε παιδί μου.Γιατί πως να το κάνουμε, άλλο να πηγαίνεις στον κυρ Μανώλη  της γειτονιάς σου και να περιμένεις πότε θα ξαδιάσει ο έρμος να σου κάνει την δουλειά κι άλλο στην μεγάλη σούπερ ντούπερ εταιρία με τα εκατοντάδες καταστήματα και τους ακόμα περισσότερους υπαλλήλους. Δεν μπορεί λες, μεγάλο όνομα είναι, σοβαρή θα είναι και άκρως επαγγελματίες. Γιατί όπως λέει και ο σοφός μας λαός, σ' αυτήν την χώρα, ό,τι δηλώσεις είσαι, και άσε τους υπόλοιπους να ψάχνονται θα προσθέσω εγώ.
Η παρακάτω λοιπόν μικρή ιστορία - περιπέτεια είναι άκρως αληθινή και δυστυχώς για τον γράφοντα δεν έχει τελειωμό. Για ευνόητους λόγους τα μοναδικά στοιχεία που δεν παρατίθενται όπως είναι, είναι τα ονόματα των εταιριών. Ε, νέοι άνθρωποι είμαστε, πολυάσχολοι και δεν έχουμε και πολύ χρόνο να ξοδεύουμε στα δικαστήρια. Έχουμε που λέτε 2 εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, ας τις ονομάσουμε εντελώς τυχαία "ΚοσΠοτέ" και "Κλέψαφον" ...  Η ιστορία για χάριν συντομίας πάει ως εξής. Έχω χρόνια συμβόλαιο στην ΚοσΠοτέ και την ώρα (ακριβώς!) που λήγει, με παίρνουν τηλέφωνο από την Κλέψαφον και μου κάνουν οικονομική προσφορά να πάω σ' αυτούς. Δέχομαι και την επόμενη μέρα επικοινωνεί μαζί μου πωλητής της ΚοσΠοτέ και μου κάνει ακόμα καλύτερη προσφορά που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Συμφωνώ να παραμείνω σ' αυτούς  και πάω μετά από μερικές μέρες σε ένα κατάστημά τους για να υπογράψω το καινούριο συμβόλαιο. Εκεί ανακαλύπτω ότι οι τιμές που έλεγε ο πωλητής, μάλλον ανταποκρίνονταν σε άλλο νόμισμα και δεν είχαν σχέση με αυτές που μου είπαν επί τόπου! Μιλάω με το τμήμα προσφορών, γίνεται ένα νταβαντούρι και τους λέω ότι δεν πειράζει που έκαναν "λάθος", θα πάω σε άλλη εταιρία. Παίρνω που λέτε την άλλη μέρα την Κλέψαφον, δίνω τα στοιχεία μου και με ρωτάνε πότε με βολεύει να περάσει courier από το σπίτι μου για να μου φέρει το συμβόλαιο. Όποια μέρα θέλω, ένα 2ωρο που το κανονίζω εγώ. Κυριλέ σκέφτομαι, καλύτερα δεν γίνεται! Δευτέρα απόγευμα απαντάω, 6 με 8. Και εκεί αρχίζει το θέατρο του παραλόγου....
Έρχεται η Δευτέρα και παίρνει τηλέφωνο ένας φίλος για να κανονίσουμε έξοδο το απόγευμα. "Δεν μπορώ, έχω κανονισμένο ραντεβού με courier" του απαντάω γεμάτος με σιγουριά. Δεν μου δαγκωνόταν η γλώσσα εκείνη την στιγμή; Έρχεται που λέτε η Δευτέρα απόγευμα, τρέχω και γω σαν μαλάκας για το σπίτι, μήπως και έρθει το παλικάρι 6 και 1 λεπτό και δεν με βρει και αμπαρώνομαι στο σπίτι. Όπως μάλλον ήδη θα καταλάβατε, ούτε φωνή ούτε ακρόαση ο courierάς. Εντάξει λέω, κάτι θα έγινε, κι αύριο μέρα είναι. Έρχεται η Τρίτη και κανένα νέο ούτε από Κλέψαφον ούτε από courier. Γάμησέ τους σκέφτομαι, δεν θα αγχωθώ και γι 'αυτό. Έρχεται που λέτε η Τετάρτη και χτυπάει το τηλέφωνο. "Γεια σας, από Κλέψαφον τηλεφωνώ, υπογράψατε το συμβόλαιο;" Τι να υπογράψω της απαντώ αφού δεν ήρθε κανείς και δεν με πήραν ούτε τηλέφωνο! "Μην ανησυχείτε" μου λέει, "θα επικοινωνήσω μαζί τους". Περνάει που λέτε και η Τετάρτη χωρίς κανένα σημάδι ζωής από την εταιρία courier και έρχεται η Πέμπτη. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερα και ποια εταιρία θα μου παρέδιδε το συμβόλαιο, για να τους πάρω τηλέφωνο και να μάθω τι γίνεται...
Πέμπτη μεσημεράκι χτυπάει το κινητό μου και η αναγνώριση δείχνει άγνωστο αριθμό κινητού. "Ναι" μου λέει μια ταλαίπωρη φωνή από την άλλη άκρη "από ΑTS είμαι, είμαι κάτω από το σπίτι σας για να παραδώσω έναν φάκελο αλλά δεν είστε εδώ"! Παρένθεση, το "ΑTS" (εκ του Air THIEVES Services) είναι άλλο ένα τυχαίο όνομα που επινόησα για να προστατέψω την υπόληψη της εταιρίας-θρύλο στο ελληνικό χώρο των logistics ;-) Σε ελεύθερη απόδοση, η συνομιλία συνεχίζεται ως εξής: Καλά τα λες εσύ ρε ψηλέ αλλά τι να σε κάνω στη Θεσσαλονίκη κάτω από το σπίτι μου όταν εγώ είμαι στην Χαλκιδική για δουλειά και θα γυρίσω το απόγευμα; Ε, αφού είναι έτσι, μου λέει ο ψηλός, μήπως θα μπορούσατε να περάσετε το απόγευμα από τα γραφεία μας για να παραλάβετε τον φάκελο;;;  Κατάλαβες δηλαδή; Πάει να μου φορτώσει την παραλαβή, επειδή αυτοί με γράψανε στα !@#$%^& τους εδώ και 3 μέρες χωρίς καμία ενημέρωση! Γυρνάνε ανάποδες στο μυαλό μου και του λέω, πάντα σε ελεύθερη απόδοση, τι λες ρε ψηλέ, μας έχετε γραμμένους κανονικά, άλλαξα το πρόγραμμά μου για σας, με στήσατε και εμφανίζεστε από το πουθενά 3 μέρες μετά και θα μας χώσετε κιόλας; Δεν θα έρθω να το παραλάβω, θα μου το φέρετε εσείς όπως έπρεπε να έχετε κάνει ήδη. Συγνώμη μου λέει, έχετε δίκιο, αλλά γίνεται πανικός. ΟΚ απαντάω, αλλά ενημερώστε, έτσι κάνουν οι σοβαρές εταιρίες. Να κανονίσουμε ένα καινούριο ραντεβού μου λέει και ρωτάει ποια μέρα με βολεύει. "Σάββατο δουλεύετε;" ρωτάω. Ναι, μου απαντάει με μισή καρδιά, 9 με 1 το μεσημέρι. Ωραία απαντάω, θα σας περιμένω τότε. Συμφωνήσαμε λοιπόν και ησύχασα για άλλη μια φορά. Αυτό, σαν επισήμανση σε όλους αυτούς που με χαρακτηρίζουν ως απαισιόδοξο!
Ε, μάλλον έχετε καταλάβει την συνέχεια, έρχεται το Σάββατο, για άλλη μια φορά η ATS άφαντη και κανένα σημείο ζωής. Φτάνει το μεσημεράκι και έχω αρχίσει να τρελαίνομαι με τον σταρχιδισμό τους, αλλά τελικά αποφασίζω να τους γράψω και εγώ στο ίδιο μέρος. Και τι έχω να χάσω τελικά; Η υπάρχουσα σύνδεσή μου δεν θα κοπεί μέχρι να υπογράψω στην άλλη εταιρία και έτσι κι αλλιώς, η νέα σύνδεση, θα αρχίσει να έχει ισχύ την στιγμή που εγώ υπογράψω. Ή μήπως πρέπει να πω, ΑΝ καταφέρω και υπογράψω;;;
Έρχεται που λέτε και η Δευτέρα και κρατιέμαι να μην πάρω τηλέφωνο στους ψεύτες-κλέφτες για να τους βρίσω. Χτυπάει που λέτε κατά τις 11 το τηλέφωνό μου και είναι η ίδια αντιπρόσωπος της Κλέψαφον, ρωτώντας με για άλλη μια φορά αν υπέγραψα το συμβόλαιο. Της απαντάω πως για να το υπογράψω, πρέπει να μου το φέρουν πρώτα! "Στην Θεσσαλονίκη δεν μένετε;" με ρωτάει, ναι της απαντάω, αλλά μάλλον έχουμε ΤΟΣΟ μεγάλη πόλη που δεν μπορούν να με βρουν! "Μην ανησυχείτε" μου λέει για άλλη μια φορά, "θα τους πάρω τηλέφωνο". 2 ώρες μετά, χτυπάει το τηλέφωνο από άγνωστο αριθμό κινητού, ακούγεται μια γυναικεία φωνή που μου λέει ότι είναι από την ATS και μετά ακολουθούν ακατάληπτες λέξεις, λόγω έλλειψης σήματος. Κοιτάζω την οθόνη του κινητού μου και βλέπω ότι έχω σήμα καμπάνα (είδες η ΚοσΠοτέ;;;) και της απαντάω ότι δεν την καταλαβαίνω και να ξαναπάρει σε λίγο. Ε, όσο την ακούσατε εσείς, άλλο την ξαναάκουσα και εγώ!
Το έχω πάρει λοιπόν απόφαση, ότι όσο με γράφουν αυτοί, τόσο θα τους γράφω και γω και ας πάει να κουρεύεται και η Κλέψαφον που κλείνει συμφωνίες με τις γαμάτες (γάμα τες) εταιρίες. Ή θα μου το παραδώσουν, ή ας τους να κάνουν τούμπες. Έτσι απλά.
Φτάνω το απόγευμα στο σπίτι, και τι λέτε να βρίσκω στο γραμματοκιβώτιο μου; Ειδοποίηση πως ήρθαν να μου παραδώσουν φάκελο αλλά δεν με βρήκαν! Γιατί άραγε; Μήπως γιατί δεν κάνουν αυτό που έχουν ΟΙ ΙΔΙΟΙ συμφωνήσει αλλά του κεφαλιού τους;;; Κάτι μου λέει ότι και ο κυρ Μανώλης θα συμπεριφερόταν πιο επαγγελματικά. Anyway, η ειδοποίηση έγραφε πάνω ότι αν δεν βρεθεί ο παραλήπτης, πρέπει να επικοινωνήσει μαζί τους για να κανονιστεί καινούριο ραντεβού. Maximum, 3 απόπειρες παράδοσης, και εγώ επισήμως είμαι στην πρώτη, σωστά; Ε, μπορεί κιόλας...
Έρχεται και η επόμενη μέρα και κατά το μεσημεράκι, κάτι αρχίζει και με τρώει, δεν αντέχω πια και θέλω να πάρω τηλέφωνο μήπως και μπορούμε να βρούμε τελικά μια λύση, σαν νοήμοντα ζώα που θέλουμε να λεγόμαστε ότι είμαστε. Βρίσκω τελικά το τηλέφωνο του καταστήματος που οφείλει να μου παραδώσει τον φάκελο. Μαζεύω όλη την εγκράτεια που μου έχει απομείνει, όχι για κάποιον άλλον λόγο, απλώς γιατί δεν μ' αρέσει να κράζω κόσμο που δεν φταίει, κόσμο που απλώς είναι η δουλειά του να σηκώνει τηλέφωνα και να ακούει τον κάθε τρελλαμένο-βλαμμένο-γκ@βλωμένο. Παίρνω τηλέφωνο, το σηκώνει μια κοπέλα, την ρωτάω για την παράδοση, δίνοντάς της τον αριθμό που έγραφε πάνω στην ειδοποίηση, και μετά ακολουθεί η απόλυτη απάντηση-ΣΟΚ. "Ο φάκελος έχει επιστραφεί στον αποστολέα"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
WHAT THE FUCK!!!!!!!!!!! Γιατί κοπέλα μου, την ρωτάω;;; "Γιατί έγιναν απόπειρες, αλλά δεν ήταν δυνατή η παράδοση"! Σ' αυτές τις απόπειρες μετράτε και τις 2 φορές που είχαμε κανονισμένο ραντεβού και δεν εμφανίστηκε κανείς; "Δεν γνωρίζω να σας απαντήσω" μου λέει και συγκρατούμαι με το ζόρι για να μην ξεστομίσω ότι βρισιά μου έρχεται εκείνη την στιγμή στο μυαλό. Είστε απαράδεκτοι της απαντάω, αναγνωρίζοντας ότι μάλλον είναι η πιο άσχετη με το πανηγύρι που διαδραματίζεται σε εκείνο το κωλοχανείο που θέλουν να ονομάζουν κατάστημα μεγάλης εταιρίας. "Ευχαριστώ πολύ, γεια σας" μου απαντάει και το κλείνει.
Και το show δεν τελειώνει φυσικά εδώ. Εκεί που το έχω πάρει πια απόφαση, ότι τελικά στην Ελλάδα, η παράδοση ενός φακέλου ΔΕΝ είναι τόσο εύκολη υπόθεση, σκάει και το τελειωτικό χτύπημα, κατά της 10 το ίδιο βράδυ. Ακούγεται ήχος μηνύματος από το κινητό μου και μένω να αναρωτιέμαι ποιος με θυμήθηκε. Πιάνω το κινητό στα χέρια μου, γεμάτος περιέργεια, για να ανακαλύψω ότι με θυμήθηκε η Κλέψαφον, με το παρακάτω μήνυμα: "Η υλοποίηση φορητότητας θα καθυστερήσει λόγω μη παραλαβής του πακέτου φορητότητας"!!! Τι λέτε ρε παλικάρια, σοβαρά;;; Και εγώ που αναρωτιόμουν τι να έγινε η υπόθεση... Μα καλά, το βράδυ έχουν βάλει όλους τους χιουμορίστες να στέλνουν αστεία μηνύματα, να κοιμάται ο κόσμος χαρούμενος;  Ότι νά'ναι, ο καθένας στον κόσμο του και εμείς ακόμα περιμένουμε έναν φάκελο... Τρεις εταιρίες μπλεχτήκανε, τεράστιες στον χώρο τους στην Ελλάδα, και οι τρεις, παιδική χαρά. Η κάθε μια τους, με την δικιά της βλακεία, αδιαφορία ή απατεωνιά. Δύο λέξεις που δεν μπορούν να σταθούν στην ίδια πρόταση, ελληνικός επαγγελματισμός. Ειδικά στην περίπτωση της "ATS", τους ευχαριστώ γιατί πραγματικά μου άνοιξαν τα μάτια. Ούτε λεπτό του ευρώ για τέτοιους ερασιτέχνες. Καλύτερα στον κυρ Μανώλη, αυτός στην τελική μπορεί να σε κεράσει και κανένα καφέ, αυτοί θα σου υποσχεθούν νερό και για καμιά βδομάδα θα ψάχνουν να το βρούνε.
Και το καλύτερο είναι ότι το σήριαλ δεν έχει τελειώσει ακόμα. Έρχεται η δεύτερη σαιζόν, ανανεωμένη :-)
Stay tuned!

Wednesday, August 18, 2010

Ο Ελληνάρας...

Επιστροφή στο μπλονγκ μετά από αρκετούς μήνες. Έτσι είναι, τι να κάνουμε, ο δημιουργικός οίστρος δεν έχει χρονοδιάγραμμα (έλα, ξεκαβάλλα :-) ).
Είναι κοινά αποδεκτή αλήθεια ότι σαν τον Ελληνάρα, δεν έχει. Με Ε κεφαλαίο! Και να είστε σίγουροι, δεν είμαστε Έλληνες αλλά Ελληνάρες. Ξέρετε μωρέ, αυτός που ξέρει πως δουλεύουν τα πράγματα γύρω του, που έχει μία άποψη για όλα και για όσα δεν έχει άποψη, απλά δεν χρειάζεται, γιατί είναι ανάξια λόγου. Αυτός που κάνει τα πάντα με τον δικό του τρόπο, αγνοώντας όλους τους υπόλοιπους, και αν τύχει να του την "πουν" για κάτι, έχει την απάντηση έτοιμη στα χείλη του, σαν να γεννήθηκε έτοιμος για να απαντάει στους πάντες. Και καταλήγει με εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη, σκεπτόμενος "Όχι, θα μου την έβγαινε από πάνω ο άχρηστος, που την ώρα που η Ελλάδα γεννούσε την Δημοκρατία, αυτός σκαρφάλωνε στα δέντρα για να φάει κανα φρούτο για να μην πεθάνει"! Έτσι λοιπόν διαδραματίζεται η επόμενη μικρή μας, καθόλα πραγματική ιστορία, από το τελευταίο μου ταξίδι στην, εκτός πλανήτη για τα δεδομένα της Ελλάδας, Ολλανδία.
Στις περιπέτειες στην πόλη του Άμστερνταμ, δεν θα αναφερθώ. Είναι γνωστό άλλωστε πως, όμοια με την ρήση που ισχύει για το Las Vegas, "ότι συμβαίνει στο Άμστερνταμ, μένει στο Άμστερνταμ" ;-) Η μικρή μας ιστορία διαδραματίζεται στην τελευταία πτήση του γράφοντος από την πόλη της Ζυρίχης προς την Θεσσαλονίκη. Μέχρι εκείνη την στιγμή, η μόνη συναναστροφή με Έλληνες περιοριζόταν στην μικρή παρέα των 5 που γυρνούσαν στο Άμστερνταμ, διατυμπανίζοντας παντού με την φωνασκία τους ότι κάθε άλλο παρά Ολλανδοί ήταν. Ε, πως να το κάνουμε, Ολλανδοί δεν είμαστε αλλά ούτε και Ευρωπαίοι και χωρίς να μπορούμε να το ελέγξουμε, το δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία. Στην πτήση μας λοιπόν.
Μπαίνω που λέτε στο αεροπλάνο και μετά από πολύ καιρό (1 εβδομάδα στο εξωτερικό μπορεί να φανεί σαν 1 χρόνος!) νιώθω ότι υπάρχει και κάποιος άλλος που μπορώ να συνεννοηθώ πέρα από την παρέα μου. Πτήση για Θεσσαλονίκη ήταν, τουλάχιστον το μισό αεροπλάνο ήταν γεμάτο με Έλληνες. Ακόμα και οι αεροσυνοδοί, απευθυνόντουσαν σε όσους έκριναν με την πρώτη ματιά ως Έλληνες, σε άπταιστα Ελβετο-Ελληνικά με την φράση "Kalispera"! Τώρα, το γιατί εγώ τους απάντησα με την φράση "Hello", τι να σας πω, ακόμα το ψάχνω...
Μικρή παρένθεση στην ιστορία μας, απολαμβάνω αφάνταστα το πως μερικοί άνθρωποι, σε ρόλους πωλητή συνήθως, προσπαθούν να καταλάβουν την εθνικότητα του ανθρώπου που βρίσκεται απέναντί τους, κρίνοντας μέσα σ'αυτά τα ελάχιστα millisecond που έχουν, βάσει ένδυσης, εμφάνισης και στησίματος. Στην Τουρκία συνήθως με περνάνε για (νεο)Τουρκο και μου μιλάνε Τουρκικά, όπου ένα απλό hayir είναι αρκετό για να σε αφήσουν ήσυχο. Στην Formula 1, όντας ντυμένος στα Φινλανδικά χρώματα, ελέω συμπαθειας προς τον Kimi Raikkonen (δεν θέλω σχόλια), έκανα φιλίες με τους Φινλανδούς, με αποκορύφωμα την έκφραση απορίας τους όταν στα Φινλανδικά που μου ξεστόμιζαν, τους απαντούσα στα Αγγλικά! Μα καλά, είναι δυνατόν να με μπερδεύουν με Φινλανδό;;; Τι να πεις... Αλλά το μεγαλύτερο μπέρδεμα για όλους εμφανίζεται όταν φοράω εκείνο το T-shirt που πήρα από το Μόναχο, το οποίο γράφει "Prost". Εκεί να δεις να ξεπετάγεται το γερμανικό από παντού, που να ήξερα τι πέραση θα είχε αυτό το μπλουζάκι όταν το αγόραζα :-) Αρκετά όμως με την μικρή αυτή παρένθεση...
Kalispera που λέτε η αεροσυνοδός, hello εγώ, και καταλήγουμε με την αεροσυνοδό να αναρωτιέται τι σκατά εθνικότητας είμαι και εγώ να αναρωτιέμαι γιατί δεν απαντάω στην μητρική μου γλώσσα! Κουλουβάχατα ψηλέ σε λέω. Τέλοσπάντων, προχωράω προς την θέση μου, 12F αν θυμάμαι καλά. Άλλη μια μικρή παρένθεση-φλασιά, μην ψάξετε να βρείτε θέση 13κάτι στο αεροπλάνο, απλά ΔΕΝ υπάρχει!!! Οι δεισιδαιμονίες για άλλη μια φορά έχουν κάνει το θαύμα τους και ως δια μαγείας, οι θέσεις από τον αριθμό 12 πάνε κατευθείαν στο 14! Και για όλους εμάς δηλαδή, που γεννηθήκαμε στις 13 του μηνός και θεωρούμε το 13 ως καλό αριθμό, δεν έχει προκοπή; Ας το παρακάμψουμε και αυτό. Φτάνω που λέτε στην σειρά 12 και βλέπω 2 μεσήλικες, προφανώς ζευγάρι, να κάθονται δίπλα στην θέση μου. Στα ελάχιστα millisecond που έχω πριν αρχίσουν οι ακολουθούντες να δυσανασχετούν που σταμάτησα, κοιτάζω και κρίνω και εγώ με την σειρά μου ότι οι "γείτονές" μου μοιάζουν με Έλληνες. Ρωτάω και εγώ εύλογα, "Έλληνες;" και παίρνω θετική απάντηση. Χαρούμενος και εγώ που μετά από "τόσο" καιρό ξαναβρίσκω πατριώτες, τους εξηγώ ότι κάθομαι δίπλα στο παράθυρο, σηκώνεται η κυρία για να περάσω, ενώ ο κύριος μετατόπισε με το ζόρι το σώμα του προς τα πλάγια ώστε μετά βίας να μην τον ξενυχιάσω πατώντας τον, στριμώχνοντας το σώμα μου προς την ακριανή θέση.ΟΚ, μπήκα σκέφτομαι και κανείς δεν έπαθε ζημιά, όλα καλά. Όντας γνήσιος Ευρωπαίος (λέμε τώρα), φοράω και την ζώνη μου, την οποία συνηθίζω να μην την βγάζω μέχρι την τελική προσεδάφιση, για 2 λόγους. Πρώτον, έχω μάθει να μην με ενοχλεί και δεύτερον, με ενοχλεί περισσότερο αν μουν πουν να την βάλω, για οποιοδήποτε λόγο. Μετά από κανένα λεπτό, ακούγεται και εκείνο το μαγικό "μπινγκ" από τα ηχεία, συνοδευόμενο και από την οπτικές ενδείξεις πάνω από τα κεφάλια μας, υποδεικνύοντας ότι έφτασε η ώρα για να βάλουν όλοι τις ζώνες τους. Ακολουθεί και ο κλασσικός μεταλλικός ήχος "κλατς κλουτς" από όλη την καμπίνα, αποδεικνύοντας ότι ένας απλός ήχος και ένα λαμπάκι με ένα σύμβολο πάνω, είναι αρκετά για να συνεννοηθείς σε οποιαδήποτε γλώσσα.  Περνάει που λέτε κανά 15λεπτο μέχρι να αρχίσει να κινείται το αεροπλάνο στον αεροδιάδρομο, έτοιμο για την απογείωση. Και σε εκείνη την φάση ακριβώς παρατηρώ ότι ο μεσήλικας κύριος δίπλα μου δεν έχει βάλει την ζώνη του και έχει κλείσει και τα μάτια του για να κοιμηθεί. Θα του την "πουν" σκέφτομαι και βλέπω την αεροσυνοδό να πλησιάζει, ελέγχοντας τους επιβάτες. Πλησιάζει στην σειρά μας, βλέπει τον κύριο να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, τον σκουντάει και του λέει ευγενικά στα αγγλικά να βάλει την ζώνη του. Εκείνος ξυπνάει, καταλαβαίνει από τις κινήσεις της αεροσυνοδού και βάζει την ζώνη του. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή, μα τον Δαλάι Λάμα, έρχεται η επιφοίτηση στον γράφοντα και αντιλαμβάνεται ότι στην αντίληψη του Ελληνάρα, αυτό δεν είναι αποδεκτή συμπεριφορά. Ο Ελληνάρας ΞΕΡΕΙ πότε να βάλει την ζώνη του, αν γουστάρει. Και το να του κάνει παρατήρηση-επισήμανση μια οποιαδήποτε αεροσυνοδός, απλά δεν είναι αποδεκτό. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή, σκέφτομαι ότι ο σωστός Ελληνάρας θα είχε μία απάντηση  έτοιμη να την ξεστομίσει. Και πάνω που σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα, τα οποία φάνταζαν εντελώς σουρεαλιστικά, δεν περνάνε ούτε 3 δευτερόλεπτα, απομακρύνεται η αεροσυνοδός, ξαφνικά γυρνάει ο μεσήλικας προς την γυναίκα του και με απίστευτο στόμφο, ξεστομίζει το θεεϊκό "Αφού δεν ξεκινήσαμε ακόμα!!!" Γεια σου ρε Ελληνάρα σκέφτηκα, ευτυχώς δεν με απογοήτευσες! Είσαι τεράστιος τελικά, ζεις και μαζί σου ζει και όλη η κληρονομιά αυτού του Έθνους. Με λίγα λόγια, ο Ελληνάρας, ξέρει με κλειστά μάτια ότι όταν το αεροπλάνο φτάσει στην τελική ευθεία και δώσει πλήρη ώθηση στους κινητήρες, θα ξυπνήσει και θα δέσει την ζώνη του. Γιατί ΕΚΕΙΝΗ η στιγμή είναι η σωστή, τα υπόλοιπα είναι παπαριές μέντολες για τους βλάκες τους ξένους. Αυτός ΞΕΡΕΙ πια είναι η σωστή στιγμή, οι παγκόσμιοι κανονισμοί ασφαλείας δεν είναι γι' αυτόν γιατί αυτός έκρινε και ξέρει όλη την αλήθεια. Οι άλλοι είναι απλώς ζώα που ακολουθούν τους κανονισμούς, αυτός γνωρίζει και θα έκανε το σωστό αν τον άφηναν να το κάνει με τον τρόπο του, στην στιγμή που μόνο αυτός ξέρει. Για άλλη μια φορά, όλοι οι άλλοι είναι λάθος και αυτός είναι ο σωστός.  Και με μια ηλίθια γαλήνη στο πρόσωπό του, με την ιδέα ότι η καημένη η γυναίκα του κατάλαβε πόσο σωστός είναι και πόσο λάθος είναι όλοι οι υπόλοιποι, ξαναπέφτει για ύπνο. Άσε που ο καημένος είχε και εντερικές διαταραχές, κρίνοντας από τις ευωδιές που αναδύονταν κάθε 10 λεπτά από τα αριστερά μου...
Απότομη επιστροφή στην πραγματικότητα. Καλως ήρθες στην Ελλάδα, καλώς ήρθες στην χώρα των Ελληνάρων. Η ζωή δεν είναι ποτέ βαρετή εδώ, όντως...

Saturday, March 13, 2010

Internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. PART 2.

Φίλε μου, πριν συνεχίσεις, υπάρχει και PART 1 παρακάτω! Σε παρακαλώ ξεκίνα από κει, μήπως και βγάλεις στο τέλος κανένα νόημα ;)


Βουρ στο ψητό. Οι φίλοι και οπαδοί της rock και metal σκηνής, θα έχουν ακούσει ήδη για 2 μεγάλα συναυλιακά γεγονότα για το καλοκαίρι που έρχεται. Έρχονται για συναυλία στην Αθήνα, οι Rammstein και οι Big Four. Όταν λέμε Big Four, εννούμε τους Metallica, Slayer, Megadeth και Anthrax. Για τους περισσότερους, αυτό μπορεί να μην λέει και πολλά, αλλά για τους οπαδούς της metal σκηνής αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις θα μπορούσε να εξισωθεί με την άφιξη του Ιησού Χριστού στην Γη για έναν πιστό χριστιανό! Πάμε λοιπόν στο παράδειγμά μας.
Είπαμε internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Στο internet λοιπόν, βρήκαμε ότι για να κλείσεις αυτήν την στιγμή και για τις 2 μεγάλες συναυλίες, χρειάζεται να πληρώσεις σε γνωστή εταιρία του χώρου, μέσω internet, 60,50 για την μία συναυλία και 93,50 για την άλλη. Σύνολο 154 ευρώ για 2 συναυλίες. Οι οποίες δυστυχώς είναι σε διαφορετικές ημέρες, με κενό μεταξύ τους, οπότε μπορείτε να φανταστείτε και τα έξοδα μετακίνησης για κάποιον που ζει π.χ. στην βόρεια Ελλάδα. 
Με λίγη έρευνα στο internet, ανακαλύψαμε ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα, δεν θα επισκεφτούν φυσικά μόνο την χώρα μας, αλλά και την γειτονική μας Βουλγαρία. Ψάξαμε λοιπόν να βρούμε τιμές εισητηρίων για τις 2 αυτές συναυλίες και καταλήξαμε σε αυτήν την τιμή. 62,34 ευρώ για τις 2 ημέρες!!! Επαναλαμβάνω, 62,34 ευρω τελική τιμή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να σημειώσω βέβαια ότι ότι στην Βουλγαρία τυχαίνει να παίζουν όλα τα συγκροτήματα σε 2 συνεχόμενες ημέρες, ενώ στην Ελλάδα σε ξεχωριστές ημερομηνίες, αλλά και πάλι συγκρίνετε τις τιμές. 154 ευρώ για Ελλάδα, σχεδόν 61 ευρώ για Βουλγαρία! Κάτω από την μισή τιμή! Επιπλέον σ' αυτές τις τιμές πρέπει να υπολογίσουμε ότι, για να πάει κάποιος οδικώς από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα χρειάζεται να διανύσει περίπου 500 χλμ ενώ για να πάει στην Σόφια χρειάζεται μόνο τα μισά, δηλαδή περίπου 250 χλμ. Υπολογίζοντας και ότι η βενζίνη στην Βουλγαρία είναι πια αρκετά φθηνότερη από την ελληνική, μπορείτε να καταλάβετε το μέγεθος της διαφορά κόστους για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Και τώρα θα μου πείτε, η Βουλγαρία έχει τόσο φτηνές συναυλίες γιατί οι κάτοικοί της απολαμβάνουν το 1/4 του μισθού του Έλληνα υπάλληλου. Πώς μπορείς και συγκρίνεις 2 χώρες και τα αγαθά τους, έχοντας τόση μεγάλη διαφορά στους μισθούς, έτσι; Εδώ έρχεται και το τρίτο παράδειγμα που τα ισοπεδώνει όλα. Δυστυχώς, στην Αγγλία δεν παίζουν όλα τα συγκροτήματα που προαναφέραμε για Ελλάδα και Βουλγαρία. Θα παίξουν όμως άλλα μεγάλα συγκροτήματα ανάλογου βεληνεκούς και πολύ περισσότερα στο πλήθος τους. Και φτάνουμε στο ρεζουμέ της υπόθεσης. Για όλα αυτά τα μεγάλα συγκροτήματα που θα παίξουν στην Αγγλία για 3 ημέρες, θα χρειαστούμε αυτήν την στιγμή σχεδόν 153 ευρώ. Δηλαδή 154 ευρώ για 2 ημέρες στην Ελλάδα, 153 ευρώ για 3 ημέρες στην Αγγλία, για μία χώρα που απολαμβάνει σχεδόν διπλάσιους μισθούς σε σχέση με τον μέσο Έλληνα!
Και για όσους δεν πιστεύουν, πάρτε τα ψυχρά νούμερα:





------------------------------------------------------------------------------------------------------

https://shop.ticketpro.gr/el/Event/Detail/542/sonisphere-festival
------------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.eventim.bg/portal/en/seatmap/193179/?currency=EUR&disable_gzhandler
--------------------------------------------------------------------------------------
http://www.seetickets.com/sonisphere/price.asp?code=445095&pgroup=1&filler1=id1sonisphere&filler2=multiid1sonisphere&filler3=&dpts=|1|8|11|
---------------------------------------------------------------------------------------


Είπαμε, internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Που είναι τελικά η κοινή λογική σ' αυτούς τους αριθμούς; Εγώ πάντως ακόμα την ψάχνω. Κάτι μου λέει ότι παίζει "αρπαχτάν system" στην όλη υπόθεση, όπως γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων σ' αυτήν την ταλαίπωρη χώρα. Τώρα, ποιος θα τ' αρπάξει; Η διοργανώτρια εταιρία; Τα συγκροτήματα; Ο ιδιώτης ή η κρατική αρχή που θα ενοικιάσει τον χώρο; Λίγο με ενδιαφέρει προσωπικά. Η δικιά μου απορία είναι. Να δώσω πολλά σε περίοδο κρίσης για να πάω στην Αθήνα ή να δώσω λίγα για να πάω στην Σόφια; Ε; Δύσκολη απόφαση, δεν νομίζετε; Να σας εκμυστηρευτώ κάτι;
Sofia, here I come!

Internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. PART 1.

Βρισκόμαστε στο 2010. Έχουμε ξεφύγει από την εποχή της άγνοιας και της παραπληροφόρησης που κυριαρχούσαν στον προηγούμενο αιώνα. Και πριν προλάβετε να διαφωνήσετε μαζί μου, θα συμφωνήσω πρώτος ότι, ναι, υπάρχει ακόμα άγνοια και παραπληροφόρηση. Αλλά γιατί υπάρχουν αυτές οι έννοιες ακόμα, όταν έχουμε πια όλα τα μέσα για να μπορούμε να βλέπουμε τι γίνεται σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον κόσμο και να σχηματίζουμε ολοκληρωμένη άποψη; Αυτό το καυτό ερώτημα με ταλαιπωρεί και εμένα εδώ και αρκετό καιρό και δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμα απάντηση. Αυτό που όμως βρήκα είναι , ότι για να κατανοήσεις την όλη κατάσταση που επικρατεί σ' αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη, χρειάζονται μόνο 3 πράγματα. Internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Θα προσπαθήσω να τα αναλύσω, ένα προς ένα.
Πληροφόρηση στην σημερινή εποχή, σημαίνει internet. Έτσι απλά. Ούτε "ναι μεν αλλά", ούτε τίποτα. Όποιος δεν ενστερνίζεται αυτήν την άποψη, είτε είναι άνω των 40 ετών και δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στον νέο τρόπο ενημέρωσης (για διάφορους λόγους) και έχει μια δικαιολογία για την άγνοιά του,  είτε απλά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να καταλάβει. Εάν δεν θέλει να καταλάβει και να συμβαδίσει με την εποχή του, είναι δικό του φυσικά δικαίωμα, αλλά αυτομάτως δεν έχει πια καμία δικαιολογία. Δικαιολογίες του στυλ, "δεν ήξερα" απλά δεν υφίστανται. Όποιος θέλει να ξέρει, έχει πια τον τρόπο. Δόξα τον Θεό, έχουμε πια ξεφύγει από την ενημέρωση/προπαγάνδα που είχαμε κάποτε από 2 κρατικά κανάλια που ακολουθούσαν την γραμμή της κυβέρνησης. Το internet μπορεί να είναι πια σε κάθε σπίτι με πολύ μικρό κόστος και η ενημέρωση είναι μια πολύ απλή διαδικασία. Και λυπάμαι πραγματικά που φτάνω να γράφω αυτά τα αυτονόητα για το μικρό μυαλό μου πράγματα, γιατί έχω ακόμα φίλο που δεν έχει αξιωθεί  ακόμα να βάλει internet στο σπίτι του. Και όχι, δεν είναι θέμα κόστους, απλά η αιώνια απάντηση είναι ότι δεν το χρειάζεται γιατί έχει internet στην δουλειά! Ότι χρειάζεται να το βρει, το βρίσκει από κει, λογικό δεν ακούγεται; Δεν θα το σχολιάσω παραπέρα, οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση περί του θέματος με πάει νοερά τουλάχιστον μία δεκαετία πίσω.
Και για όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να προβάλλουν την ηλιθία δικαιολογία ότι δεν γνωρίζουν αγγλικά, έχω να απαντήσω ότι ΟΛΟΙ τους κατάφεραν να δουν καμιά "τσοντούλα" στο internet, αλλά από κει και πέρα όμως το χάος...
Απλά μαθηματικά. Το λέει και η φράση, ΑΠΛΑ. Πρόσθεση, αφαίρεση και με το ζόρι κανένας πολλαπλασιαμός. Για διαίρεση δεν το συζητάμε, εκεί θέλει πτυχείο πανεπιστημίου. Μου θυμίζει την εκπομπή που έχει στην τηλεόραση με τους κακομοίρηδες (παύλα) βλάκες που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους και όταν τους ρωτάνε τι χρωστάνε, δεν ξέρουν να απαντήσουν! Σάμπως είναι δύσκολο να μαζέψουν όλο το χαρτομάνι που τους έχει στείλει η τράπεζα και να πατήσουν τα αντίστοιχα κουμπάκια στο "κομπιουτεράκι", πατώντας ανάμεσα στους αριθμούς και το κουμπάκι + . Και για όλους αυτούς εκεί έξω που τους έχει τελειώσει η μπαταρία στο κομπιουτεράκι και δεν ξέρουν πως να την αλλάξουν, μία συμβουλή. Ανοίξτε τον υπολογιστή, πηγαίνετε "Έναρξη-Προγράμματα-Βοηθήματα-Αριθμομηχανή και VOILA!
Κοινή λογική. Ακούγεται το πιο αυτονόητο κομμάτι από το προαναφερθέν "τρίπτυχο της επιτυχίας" αλλά μου φαίνεται πως είναι αυτό που κοντεύει να εκλείψει από την σημερινή κοινωνία. Είναι αυτή η θαυματουργή λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου, που για παράδειγμα, όταν έχει δύο διαφορετικές τιμές και έχει να διαλέξει την πιο συμφέρουσα, θα διαλέξει την πιο μικρή. Βέβαια, κάτι μου λέει πως αυτό δεν αποτελεί πια τον κανόνα για την μικρή Ελλαδίτσα μας, αν κρίνω από τα ποσοστά ανέργων που υπάρχουν αυτήν την στιγμή και ταυτόχρονα αν μετρήσουμε το πλήθος των BMW και Mercedes που κυκλοφορούν στον δρόμο. Έτσι όπως πάμε, θα ξεπεράσουμε σε λίγο και την Γερμανία! Η διαίσθησή μου, μου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά στην όλη ιστορία. Κάποιος δεν τα έχει υπολογίσει σωστά, μήπως τελικά είμαι εγώ; Για να δούμε....
Και τώρα θα μου πείτε, που κολλάει όλη αυτή η ιστορία; Κολλάει στο ότι, ξεκίνησε από αυτό ακριβώς που υποννοεί και ο τίτλος, έρευνα στο internet, απλά μαθηματικά για να βρούμε τις τελικές τιμές και κοινή λογική για να αποφασίσουμε τι μας συμφέρει. Αλλά τελικά κατέληξε σε ένα παραλλήρημα γκρίνιας του υπογράφοντος για τα τεκτενόμενα της σημερινής εποχής.
Το έναυσμα γι' αυτό το παραλλήρημα, ακολουθεί στο δεύτερο μέρος της διήγησής μας...