... και εξυπηρετήσαι σαν άνθρωπος βρε παιδί μου.Γιατί πως να το κάνουμε, άλλο να πηγαίνεις στον κυρ Μανώλη της γειτονιάς σου και να περιμένεις πότε θα ξαδιάσει ο έρμος να σου κάνει την δουλειά κι άλλο στην μεγάλη σούπερ ντούπερ εταιρία με τα εκατοντάδες καταστήματα και τους ακόμα περισσότερους υπαλλήλους. Δεν μπορεί λες, μεγάλο όνομα είναι, σοβαρή θα είναι και άκρως επαγγελματίες. Γιατί όπως λέει και ο σοφός μας λαός, σ' αυτήν την χώρα, ό,τι δηλώσεις είσαι, και άσε τους υπόλοιπους να ψάχνονται θα προσθέσω εγώ.
Η παρακάτω λοιπόν μικρή ιστορία - περιπέτεια είναι άκρως αληθινή και δυστυχώς για τον γράφοντα δεν έχει τελειωμό. Για ευνόητους λόγους τα μοναδικά στοιχεία που δεν παρατίθενται όπως είναι, είναι τα ονόματα των εταιριών. Ε, νέοι άνθρωποι είμαστε, πολυάσχολοι και δεν έχουμε και πολύ χρόνο να ξοδεύουμε στα δικαστήρια. Έχουμε που λέτε 2 εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, ας τις ονομάσουμε εντελώς τυχαία "ΚοσΠοτέ" και "Κλέψαφον" ... Η ιστορία για χάριν συντομίας πάει ως εξής. Έχω χρόνια συμβόλαιο στην ΚοσΠοτέ και την ώρα (ακριβώς!) που λήγει, με παίρνουν τηλέφωνο από την Κλέψαφον και μου κάνουν οικονομική προσφορά να πάω σ' αυτούς. Δέχομαι και την επόμενη μέρα επικοινωνεί μαζί μου πωλητής της ΚοσΠοτέ και μου κάνει ακόμα καλύτερη προσφορά που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Συμφωνώ να παραμείνω σ' αυτούς και πάω μετά από μερικές μέρες σε ένα κατάστημά τους για να υπογράψω το καινούριο συμβόλαιο. Εκεί ανακαλύπτω ότι οι τιμές που έλεγε ο πωλητής, μάλλον ανταποκρίνονταν σε άλλο νόμισμα και δεν είχαν σχέση με αυτές που μου είπαν επί τόπου! Μιλάω με το τμήμα προσφορών, γίνεται ένα νταβαντούρι και τους λέω ότι δεν πειράζει που έκαναν "λάθος", θα πάω σε άλλη εταιρία. Παίρνω που λέτε την άλλη μέρα την Κλέψαφον, δίνω τα στοιχεία μου και με ρωτάνε πότε με βολεύει να περάσει courier από το σπίτι μου για να μου φέρει το συμβόλαιο. Όποια μέρα θέλω, ένα 2ωρο που το κανονίζω εγώ. Κυριλέ σκέφτομαι, καλύτερα δεν γίνεται! Δευτέρα απόγευμα απαντάω, 6 με 8. Και εκεί αρχίζει το θέατρο του παραλόγου....
Έρχεται η Δευτέρα και παίρνει τηλέφωνο ένας φίλος για να κανονίσουμε έξοδο το απόγευμα. "Δεν μπορώ, έχω κανονισμένο ραντεβού με courier" του απαντάω γεμάτος με σιγουριά. Δεν μου δαγκωνόταν η γλώσσα εκείνη την στιγμή; Έρχεται που λέτε η Δευτέρα απόγευμα, τρέχω και γω σαν μαλάκας για το σπίτι, μήπως και έρθει το παλικάρι 6 και 1 λεπτό και δεν με βρει και αμπαρώνομαι στο σπίτι. Όπως μάλλον ήδη θα καταλάβατε, ούτε φωνή ούτε ακρόαση ο courierάς. Εντάξει λέω, κάτι θα έγινε, κι αύριο μέρα είναι. Έρχεται η Τρίτη και κανένα νέο ούτε από Κλέψαφον ούτε από courier. Γάμησέ τους σκέφτομαι, δεν θα αγχωθώ και γι 'αυτό. Έρχεται που λέτε η Τετάρτη και χτυπάει το τηλέφωνο. "Γεια σας, από Κλέψαφον τηλεφωνώ, υπογράψατε το συμβόλαιο;" Τι να υπογράψω της απαντώ αφού δεν ήρθε κανείς και δεν με πήραν ούτε τηλέφωνο! "Μην ανησυχείτε" μου λέει, "θα επικοινωνήσω μαζί τους". Περνάει που λέτε και η Τετάρτη χωρίς κανένα σημάδι ζωής από την εταιρία courier και έρχεται η Πέμπτη. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερα και ποια εταιρία θα μου παρέδιδε το συμβόλαιο, για να τους πάρω τηλέφωνο και να μάθω τι γίνεται...
Πέμπτη μεσημεράκι χτυπάει το κινητό μου και η αναγνώριση δείχνει άγνωστο αριθμό κινητού. "Ναι" μου λέει μια ταλαίπωρη φωνή από την άλλη άκρη "από ΑTS είμαι, είμαι κάτω από το σπίτι σας για να παραδώσω έναν φάκελο αλλά δεν είστε εδώ"! Παρένθεση, το "ΑTS" (εκ του Air THIEVES Services) είναι άλλο ένα τυχαίο όνομα που επινόησα για να προστατέψω την υπόληψη της εταιρίας-θρύλο στο ελληνικό χώρο των logistics ;-) Σε ελεύθερη απόδοση, η συνομιλία συνεχίζεται ως εξής: Καλά τα λες εσύ ρε ψηλέ αλλά τι να σε κάνω στη Θεσσαλονίκη κάτω από το σπίτι μου όταν εγώ είμαι στην Χαλκιδική για δουλειά και θα γυρίσω το απόγευμα; Ε, αφού είναι έτσι, μου λέει ο ψηλός, μήπως θα μπορούσατε να περάσετε το απόγευμα από τα γραφεία μας για να παραλάβετε τον φάκελο;;; Κατάλαβες δηλαδή; Πάει να μου φορτώσει την παραλαβή, επειδή αυτοί με γράψανε στα !@#$%^& τους εδώ και 3 μέρες χωρίς καμία ενημέρωση! Γυρνάνε ανάποδες στο μυαλό μου και του λέω, πάντα σε ελεύθερη απόδοση, τι λες ρε ψηλέ, μας έχετε γραμμένους κανονικά, άλλαξα το πρόγραμμά μου για σας, με στήσατε και εμφανίζεστε από το πουθενά 3 μέρες μετά και θα μας χώσετε κιόλας; Δεν θα έρθω να το παραλάβω, θα μου το φέρετε εσείς όπως έπρεπε να έχετε κάνει ήδη. Συγνώμη μου λέει, έχετε δίκιο, αλλά γίνεται πανικός. ΟΚ απαντάω, αλλά ενημερώστε, έτσι κάνουν οι σοβαρές εταιρίες. Να κανονίσουμε ένα καινούριο ραντεβού μου λέει και ρωτάει ποια μέρα με βολεύει. "Σάββατο δουλεύετε;" ρωτάω. Ναι, μου απαντάει με μισή καρδιά, 9 με 1 το μεσημέρι. Ωραία απαντάω, θα σας περιμένω τότε. Συμφωνήσαμε λοιπόν και ησύχασα για άλλη μια φορά. Αυτό, σαν επισήμανση σε όλους αυτούς που με χαρακτηρίζουν ως απαισιόδοξο!
Ε, μάλλον έχετε καταλάβει την συνέχεια, έρχεται το Σάββατο, για άλλη μια φορά η ATS άφαντη και κανένα σημείο ζωής. Φτάνει το μεσημεράκι και έχω αρχίσει να τρελαίνομαι με τον σταρχιδισμό τους, αλλά τελικά αποφασίζω να τους γράψω και εγώ στο ίδιο μέρος. Και τι έχω να χάσω τελικά; Η υπάρχουσα σύνδεσή μου δεν θα κοπεί μέχρι να υπογράψω στην άλλη εταιρία και έτσι κι αλλιώς, η νέα σύνδεση, θα αρχίσει να έχει ισχύ την στιγμή που εγώ υπογράψω. Ή μήπως πρέπει να πω, ΑΝ καταφέρω και υπογράψω;;;
Έρχεται που λέτε και η Δευτέρα και κρατιέμαι να μην πάρω τηλέφωνο στους ψεύτες-κλέφτες για να τους βρίσω. Χτυπάει που λέτε κατά τις 11 το τηλέφωνό μου και είναι η ίδια αντιπρόσωπος της Κλέψαφον, ρωτώντας με για άλλη μια φορά αν υπέγραψα το συμβόλαιο. Της απαντάω πως για να το υπογράψω, πρέπει να μου το φέρουν πρώτα! "Στην Θεσσαλονίκη δεν μένετε;" με ρωτάει, ναι της απαντάω, αλλά μάλλον έχουμε ΤΟΣΟ μεγάλη πόλη που δεν μπορούν να με βρουν! "Μην ανησυχείτε" μου λέει για άλλη μια φορά, "θα τους πάρω τηλέφωνο". 2 ώρες μετά, χτυπάει το τηλέφωνο από άγνωστο αριθμό κινητού, ακούγεται μια γυναικεία φωνή που μου λέει ότι είναι από την ATS και μετά ακολουθούν ακατάληπτες λέξεις, λόγω έλλειψης σήματος. Κοιτάζω την οθόνη του κινητού μου και βλέπω ότι έχω σήμα καμπάνα (είδες η ΚοσΠοτέ;;;) και της απαντάω ότι δεν την καταλαβαίνω και να ξαναπάρει σε λίγο. Ε, όσο την ακούσατε εσείς, άλλο την ξαναάκουσα και εγώ!
Το έχω πάρει λοιπόν απόφαση, ότι όσο με γράφουν αυτοί, τόσο θα τους γράφω και γω και ας πάει να κουρεύεται και η Κλέψαφον που κλείνει συμφωνίες με τις γαμάτες (γάμα τες) εταιρίες. Ή θα μου το παραδώσουν, ή ας τους να κάνουν τούμπες. Έτσι απλά.
Φτάνω το απόγευμα στο σπίτι, και τι λέτε να βρίσκω στο γραμματοκιβώτιο μου; Ειδοποίηση πως ήρθαν να μου παραδώσουν φάκελο αλλά δεν με βρήκαν! Γιατί άραγε; Μήπως γιατί δεν κάνουν αυτό που έχουν ΟΙ ΙΔΙΟΙ συμφωνήσει αλλά του κεφαλιού τους;;; Κάτι μου λέει ότι και ο κυρ Μανώλης θα συμπεριφερόταν πιο επαγγελματικά. Anyway, η ειδοποίηση έγραφε πάνω ότι αν δεν βρεθεί ο παραλήπτης, πρέπει να επικοινωνήσει μαζί τους για να κανονιστεί καινούριο ραντεβού. Maximum, 3 απόπειρες παράδοσης, και εγώ επισήμως είμαι στην πρώτη, σωστά; Ε, μπορεί κιόλας...
Έρχεται και η επόμενη μέρα και κατά το μεσημεράκι, κάτι αρχίζει και με τρώει, δεν αντέχω πια και θέλω να πάρω τηλέφωνο μήπως και μπορούμε να βρούμε τελικά μια λύση, σαν νοήμοντα ζώα που θέλουμε να λεγόμαστε ότι είμαστε. Βρίσκω τελικά το τηλέφωνο του καταστήματος που οφείλει να μου παραδώσει τον φάκελο. Μαζεύω όλη την εγκράτεια που μου έχει απομείνει, όχι για κάποιον άλλον λόγο, απλώς γιατί δεν μ' αρέσει να κράζω κόσμο που δεν φταίει, κόσμο που απλώς είναι η δουλειά του να σηκώνει τηλέφωνα και να ακούει τον κάθε τρελλαμένο-βλαμμένο-γκ@βλωμένο. Παίρνω τηλέφωνο, το σηκώνει μια κοπέλα, την ρωτάω για την παράδοση, δίνοντάς της τον αριθμό που έγραφε πάνω στην ειδοποίηση, και μετά ακολουθεί η απόλυτη απάντηση-ΣΟΚ. "Ο φάκελος έχει επιστραφεί στον αποστολέα"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
WHAT THE FUCK!!!!!!!!!!! Γιατί κοπέλα μου, την ρωτάω;;; "Γιατί έγιναν απόπειρες, αλλά δεν ήταν δυνατή η παράδοση"! Σ' αυτές τις απόπειρες μετράτε και τις 2 φορές που είχαμε κανονισμένο ραντεβού και δεν εμφανίστηκε κανείς; "Δεν γνωρίζω να σας απαντήσω" μου λέει και συγκρατούμαι με το ζόρι για να μην ξεστομίσω ότι βρισιά μου έρχεται εκείνη την στιγμή στο μυαλό. Είστε απαράδεκτοι της απαντάω, αναγνωρίζοντας ότι μάλλον είναι η πιο άσχετη με το πανηγύρι που διαδραματίζεται σε εκείνο το κωλοχανείο που θέλουν να ονομάζουν κατάστημα μεγάλης εταιρίας. "Ευχαριστώ πολύ, γεια σας" μου απαντάει και το κλείνει.
Και το show δεν τελειώνει φυσικά εδώ. Εκεί που το έχω πάρει πια απόφαση, ότι τελικά στην Ελλάδα, η παράδοση ενός φακέλου ΔΕΝ είναι τόσο εύκολη υπόθεση, σκάει και το τελειωτικό χτύπημα, κατά της 10 το ίδιο βράδυ. Ακούγεται ήχος μηνύματος από το κινητό μου και μένω να αναρωτιέμαι ποιος με θυμήθηκε. Πιάνω το κινητό στα χέρια μου, γεμάτος περιέργεια, για να ανακαλύψω ότι με θυμήθηκε η Κλέψαφον, με το παρακάτω μήνυμα: "Η υλοποίηση φορητότητας θα καθυστερήσει λόγω μη παραλαβής του πακέτου φορητότητας"!!! Τι λέτε ρε παλικάρια, σοβαρά;;; Και εγώ που αναρωτιόμουν τι να έγινε η υπόθεση... Μα καλά, το βράδυ έχουν βάλει όλους τους χιουμορίστες να στέλνουν αστεία μηνύματα, να κοιμάται ο κόσμος χαρούμενος; Ότι νά'ναι, ο καθένας στον κόσμο του και εμείς ακόμα περιμένουμε έναν φάκελο... Τρεις εταιρίες μπλεχτήκανε, τεράστιες στον χώρο τους στην Ελλάδα, και οι τρεις, παιδική χαρά. Η κάθε μια τους, με την δικιά της βλακεία, αδιαφορία ή απατεωνιά. Δύο λέξεις που δεν μπορούν να σταθούν στην ίδια πρόταση, ελληνικός επαγγελματισμός. Ειδικά στην περίπτωση της "ATS", τους ευχαριστώ γιατί πραγματικά μου άνοιξαν τα μάτια. Ούτε λεπτό του ευρώ για τέτοιους ερασιτέχνες. Καλύτερα στον κυρ Μανώλη, αυτός στην τελική μπορεί να σε κεράσει και κανένα καφέ, αυτοί θα σου υποσχεθούν νερό και για καμιά βδομάδα θα ψάχνουν να το βρούνε.
Και το καλύτερο είναι ότι το σήριαλ δεν έχει τελειώσει ακόμα. Έρχεται η δεύτερη σαιζόν, ανανεωμένη :-)
Stay tuned!
Tuesday, September 14, 2010
Wednesday, August 18, 2010
Ο Ελληνάρας...
Επιστροφή στο μπλονγκ μετά από αρκετούς μήνες. Έτσι είναι, τι να κάνουμε, ο δημιουργικός οίστρος δεν έχει χρονοδιάγραμμα (έλα, ξεκαβάλλα :-) ).
Είναι κοινά αποδεκτή αλήθεια ότι σαν τον Ελληνάρα, δεν έχει. Με Ε κεφαλαίο! Και να είστε σίγουροι, δεν είμαστε Έλληνες αλλά Ελληνάρες. Ξέρετε μωρέ, αυτός που ξέρει πως δουλεύουν τα πράγματα γύρω του, που έχει μία άποψη για όλα και για όσα δεν έχει άποψη, απλά δεν χρειάζεται, γιατί είναι ανάξια λόγου. Αυτός που κάνει τα πάντα με τον δικό του τρόπο, αγνοώντας όλους τους υπόλοιπους, και αν τύχει να του την "πουν" για κάτι, έχει την απάντηση έτοιμη στα χείλη του, σαν να γεννήθηκε έτοιμος για να απαντάει στους πάντες. Και καταλήγει με εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη, σκεπτόμενος "Όχι, θα μου την έβγαινε από πάνω ο άχρηστος, που την ώρα που η Ελλάδα γεννούσε την Δημοκρατία, αυτός σκαρφάλωνε στα δέντρα για να φάει κανα φρούτο για να μην πεθάνει"! Έτσι λοιπόν διαδραματίζεται η επόμενη μικρή μας, καθόλα πραγματική ιστορία, από το τελευταίο μου ταξίδι στην, εκτός πλανήτη για τα δεδομένα της Ελλάδας, Ολλανδία.
Στις περιπέτειες στην πόλη του Άμστερνταμ, δεν θα αναφερθώ. Είναι γνωστό άλλωστε πως, όμοια με την ρήση που ισχύει για το Las Vegas, "ότι συμβαίνει στο Άμστερνταμ, μένει στο Άμστερνταμ" ;-) Η μικρή μας ιστορία διαδραματίζεται στην τελευταία πτήση του γράφοντος από την πόλη της Ζυρίχης προς την Θεσσαλονίκη. Μέχρι εκείνη την στιγμή, η μόνη συναναστροφή με Έλληνες περιοριζόταν στην μικρή παρέα των 5 που γυρνούσαν στο Άμστερνταμ, διατυμπανίζοντας παντού με την φωνασκία τους ότι κάθε άλλο παρά Ολλανδοί ήταν. Ε, πως να το κάνουμε, Ολλανδοί δεν είμαστε αλλά ούτε και Ευρωπαίοι και χωρίς να μπορούμε να το ελέγξουμε, το δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία. Στην πτήση μας λοιπόν.
Μπαίνω που λέτε στο αεροπλάνο και μετά από πολύ καιρό (1 εβδομάδα στο εξωτερικό μπορεί να φανεί σαν 1 χρόνος!) νιώθω ότι υπάρχει και κάποιος άλλος που μπορώ να συνεννοηθώ πέρα από την παρέα μου. Πτήση για Θεσσαλονίκη ήταν, τουλάχιστον το μισό αεροπλάνο ήταν γεμάτο με Έλληνες. Ακόμα και οι αεροσυνοδοί, απευθυνόντουσαν σε όσους έκριναν με την πρώτη ματιά ως Έλληνες, σε άπταιστα Ελβετο-Ελληνικά με την φράση "Kalispera"! Τώρα, το γιατί εγώ τους απάντησα με την φράση "Hello", τι να σας πω, ακόμα το ψάχνω...
Μικρή παρένθεση στην ιστορία μας, απολαμβάνω αφάνταστα το πως μερικοί άνθρωποι, σε ρόλους πωλητή συνήθως, προσπαθούν να καταλάβουν την εθνικότητα του ανθρώπου που βρίσκεται απέναντί τους, κρίνοντας μέσα σ'αυτά τα ελάχιστα millisecond που έχουν, βάσει ένδυσης, εμφάνισης και στησίματος. Στην Τουρκία συνήθως με περνάνε για (νεο)Τουρκο και μου μιλάνε Τουρκικά, όπου ένα απλό hayir είναι αρκετό για να σε αφήσουν ήσυχο. Στην Formula 1, όντας ντυμένος στα Φινλανδικά χρώματα, ελέω συμπαθειας προς τον Kimi Raikkonen (δεν θέλω σχόλια), έκανα φιλίες με τους Φινλανδούς, με αποκορύφωμα την έκφραση απορίας τους όταν στα Φινλανδικά που μου ξεστόμιζαν, τους απαντούσα στα Αγγλικά! Μα καλά, είναι δυνατόν να με μπερδεύουν με Φινλανδό;;; Τι να πεις... Αλλά το μεγαλύτερο μπέρδεμα για όλους εμφανίζεται όταν φοράω εκείνο το T-shirt που πήρα από το Μόναχο, το οποίο γράφει "Prost". Εκεί να δεις να ξεπετάγεται το γερμανικό από παντού, που να ήξερα τι πέραση θα είχε αυτό το μπλουζάκι όταν το αγόραζα :-) Αρκετά όμως με την μικρή αυτή παρένθεση...
Kalispera που λέτε η αεροσυνοδός, hello εγώ, και καταλήγουμε με την αεροσυνοδό να αναρωτιέται τι σκατά εθνικότητας είμαι και εγώ να αναρωτιέμαι γιατί δεν απαντάω στην μητρική μου γλώσσα! Κουλουβάχατα ψηλέ σε λέω. Τέλοσπάντων, προχωράω προς την θέση μου, 12F αν θυμάμαι καλά. Άλλη μια μικρή παρένθεση-φλασιά, μην ψάξετε να βρείτε θέση 13κάτι στο αεροπλάνο, απλά ΔΕΝ υπάρχει!!! Οι δεισιδαιμονίες για άλλη μια φορά έχουν κάνει το θαύμα τους και ως δια μαγείας, οι θέσεις από τον αριθμό 12 πάνε κατευθείαν στο 14! Και για όλους εμάς δηλαδή, που γεννηθήκαμε στις 13 του μηνός και θεωρούμε το 13 ως καλό αριθμό, δεν έχει προκοπή; Ας το παρακάμψουμε και αυτό. Φτάνω που λέτε στην σειρά 12 και βλέπω 2 μεσήλικες, προφανώς ζευγάρι, να κάθονται δίπλα στην θέση μου. Στα ελάχιστα millisecond που έχω πριν αρχίσουν οι ακολουθούντες να δυσανασχετούν που σταμάτησα, κοιτάζω και κρίνω και εγώ με την σειρά μου ότι οι "γείτονές" μου μοιάζουν με Έλληνες. Ρωτάω και εγώ εύλογα, "Έλληνες;" και παίρνω θετική απάντηση. Χαρούμενος και εγώ που μετά από "τόσο" καιρό ξαναβρίσκω πατριώτες, τους εξηγώ ότι κάθομαι δίπλα στο παράθυρο, σηκώνεται η κυρία για να περάσω, ενώ ο κύριος μετατόπισε με το ζόρι το σώμα του προς τα πλάγια ώστε μετά βίας να μην τον ξενυχιάσω πατώντας τον, στριμώχνοντας το σώμα μου προς την ακριανή θέση.ΟΚ, μπήκα σκέφτομαι και κανείς δεν έπαθε ζημιά, όλα καλά. Όντας γνήσιος Ευρωπαίος (λέμε τώρα), φοράω και την ζώνη μου, την οποία συνηθίζω να μην την βγάζω μέχρι την τελική προσεδάφιση, για 2 λόγους. Πρώτον, έχω μάθει να μην με ενοχλεί και δεύτερον, με ενοχλεί περισσότερο αν μουν πουν να την βάλω, για οποιοδήποτε λόγο. Μετά από κανένα λεπτό, ακούγεται και εκείνο το μαγικό "μπινγκ" από τα ηχεία, συνοδευόμενο και από την οπτικές ενδείξεις πάνω από τα κεφάλια μας, υποδεικνύοντας ότι έφτασε η ώρα για να βάλουν όλοι τις ζώνες τους. Ακολουθεί και ο κλασσικός μεταλλικός ήχος "κλατς κλουτς" από όλη την καμπίνα, αποδεικνύοντας ότι ένας απλός ήχος και ένα λαμπάκι με ένα σύμβολο πάνω, είναι αρκετά για να συνεννοηθείς σε οποιαδήποτε γλώσσα. Περνάει που λέτε κανά 15λεπτο μέχρι να αρχίσει να κινείται το αεροπλάνο στον αεροδιάδρομο, έτοιμο για την απογείωση. Και σε εκείνη την φάση ακριβώς παρατηρώ ότι ο μεσήλικας κύριος δίπλα μου δεν έχει βάλει την ζώνη του και έχει κλείσει και τα μάτια του για να κοιμηθεί. Θα του την "πουν" σκέφτομαι και βλέπω την αεροσυνοδό να πλησιάζει, ελέγχοντας τους επιβάτες. Πλησιάζει στην σειρά μας, βλέπει τον κύριο να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, τον σκουντάει και του λέει ευγενικά στα αγγλικά να βάλει την ζώνη του. Εκείνος ξυπνάει, καταλαβαίνει από τις κινήσεις της αεροσυνοδού και βάζει την ζώνη του. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή, μα τον Δαλάι Λάμα, έρχεται η επιφοίτηση στον γράφοντα και αντιλαμβάνεται ότι στην αντίληψη του Ελληνάρα, αυτό δεν είναι αποδεκτή συμπεριφορά. Ο Ελληνάρας ΞΕΡΕΙ πότε να βάλει την ζώνη του, αν γουστάρει. Και το να του κάνει παρατήρηση-επισήμανση μια οποιαδήποτε αεροσυνοδός, απλά δεν είναι αποδεκτό. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή, σκέφτομαι ότι ο σωστός Ελληνάρας θα είχε μία απάντηση έτοιμη να την ξεστομίσει. Και πάνω που σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα, τα οποία φάνταζαν εντελώς σουρεαλιστικά, δεν περνάνε ούτε 3 δευτερόλεπτα, απομακρύνεται η αεροσυνοδός, ξαφνικά γυρνάει ο μεσήλικας προς την γυναίκα του και με απίστευτο στόμφο, ξεστομίζει το θεεϊκό "Αφού δεν ξεκινήσαμε ακόμα!!!" Γεια σου ρε Ελληνάρα σκέφτηκα, ευτυχώς δεν με απογοήτευσες! Είσαι τεράστιος τελικά, ζεις και μαζί σου ζει και όλη η κληρονομιά αυτού του Έθνους. Με λίγα λόγια, ο Ελληνάρας, ξέρει με κλειστά μάτια ότι όταν το αεροπλάνο φτάσει στην τελική ευθεία και δώσει πλήρη ώθηση στους κινητήρες, θα ξυπνήσει και θα δέσει την ζώνη του. Γιατί ΕΚΕΙΝΗ η στιγμή είναι η σωστή, τα υπόλοιπα είναι παπαριές μέντολες για τους βλάκες τους ξένους. Αυτός ΞΕΡΕΙ πια είναι η σωστή στιγμή, οι παγκόσμιοι κανονισμοί ασφαλείας δεν είναι γι' αυτόν γιατί αυτός έκρινε και ξέρει όλη την αλήθεια. Οι άλλοι είναι απλώς ζώα που ακολουθούν τους κανονισμούς, αυτός γνωρίζει και θα έκανε το σωστό αν τον άφηναν να το κάνει με τον τρόπο του, στην στιγμή που μόνο αυτός ξέρει. Για άλλη μια φορά, όλοι οι άλλοι είναι λάθος και αυτός είναι ο σωστός. Και με μια ηλίθια γαλήνη στο πρόσωπό του, με την ιδέα ότι η καημένη η γυναίκα του κατάλαβε πόσο σωστός είναι και πόσο λάθος είναι όλοι οι υπόλοιποι, ξαναπέφτει για ύπνο. Άσε που ο καημένος είχε και εντερικές διαταραχές, κρίνοντας από τις ευωδιές που αναδύονταν κάθε 10 λεπτά από τα αριστερά μου...
Απότομη επιστροφή στην πραγματικότητα. Καλως ήρθες στην Ελλάδα, καλώς ήρθες στην χώρα των Ελληνάρων. Η ζωή δεν είναι ποτέ βαρετή εδώ, όντως...
Είναι κοινά αποδεκτή αλήθεια ότι σαν τον Ελληνάρα, δεν έχει. Με Ε κεφαλαίο! Και να είστε σίγουροι, δεν είμαστε Έλληνες αλλά Ελληνάρες. Ξέρετε μωρέ, αυτός που ξέρει πως δουλεύουν τα πράγματα γύρω του, που έχει μία άποψη για όλα και για όσα δεν έχει άποψη, απλά δεν χρειάζεται, γιατί είναι ανάξια λόγου. Αυτός που κάνει τα πάντα με τον δικό του τρόπο, αγνοώντας όλους τους υπόλοιπους, και αν τύχει να του την "πουν" για κάτι, έχει την απάντηση έτοιμη στα χείλη του, σαν να γεννήθηκε έτοιμος για να απαντάει στους πάντες. Και καταλήγει με εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη, σκεπτόμενος "Όχι, θα μου την έβγαινε από πάνω ο άχρηστος, που την ώρα που η Ελλάδα γεννούσε την Δημοκρατία, αυτός σκαρφάλωνε στα δέντρα για να φάει κανα φρούτο για να μην πεθάνει"! Έτσι λοιπόν διαδραματίζεται η επόμενη μικρή μας, καθόλα πραγματική ιστορία, από το τελευταίο μου ταξίδι στην, εκτός πλανήτη για τα δεδομένα της Ελλάδας, Ολλανδία.
Στις περιπέτειες στην πόλη του Άμστερνταμ, δεν θα αναφερθώ. Είναι γνωστό άλλωστε πως, όμοια με την ρήση που ισχύει για το Las Vegas, "ότι συμβαίνει στο Άμστερνταμ, μένει στο Άμστερνταμ" ;-) Η μικρή μας ιστορία διαδραματίζεται στην τελευταία πτήση του γράφοντος από την πόλη της Ζυρίχης προς την Θεσσαλονίκη. Μέχρι εκείνη την στιγμή, η μόνη συναναστροφή με Έλληνες περιοριζόταν στην μικρή παρέα των 5 που γυρνούσαν στο Άμστερνταμ, διατυμπανίζοντας παντού με την φωνασκία τους ότι κάθε άλλο παρά Ολλανδοί ήταν. Ε, πως να το κάνουμε, Ολλανδοί δεν είμαστε αλλά ούτε και Ευρωπαίοι και χωρίς να μπορούμε να το ελέγξουμε, το δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία. Στην πτήση μας λοιπόν.
Μπαίνω που λέτε στο αεροπλάνο και μετά από πολύ καιρό (1 εβδομάδα στο εξωτερικό μπορεί να φανεί σαν 1 χρόνος!) νιώθω ότι υπάρχει και κάποιος άλλος που μπορώ να συνεννοηθώ πέρα από την παρέα μου. Πτήση για Θεσσαλονίκη ήταν, τουλάχιστον το μισό αεροπλάνο ήταν γεμάτο με Έλληνες. Ακόμα και οι αεροσυνοδοί, απευθυνόντουσαν σε όσους έκριναν με την πρώτη ματιά ως Έλληνες, σε άπταιστα Ελβετο-Ελληνικά με την φράση "Kalispera"! Τώρα, το γιατί εγώ τους απάντησα με την φράση "Hello", τι να σας πω, ακόμα το ψάχνω...
Μικρή παρένθεση στην ιστορία μας, απολαμβάνω αφάνταστα το πως μερικοί άνθρωποι, σε ρόλους πωλητή συνήθως, προσπαθούν να καταλάβουν την εθνικότητα του ανθρώπου που βρίσκεται απέναντί τους, κρίνοντας μέσα σ'αυτά τα ελάχιστα millisecond που έχουν, βάσει ένδυσης, εμφάνισης και στησίματος. Στην Τουρκία συνήθως με περνάνε για (νεο)Τουρκο και μου μιλάνε Τουρκικά, όπου ένα απλό hayir είναι αρκετό για να σε αφήσουν ήσυχο. Στην Formula 1, όντας ντυμένος στα Φινλανδικά χρώματα, ελέω συμπαθειας προς τον Kimi Raikkonen (δεν θέλω σχόλια), έκανα φιλίες με τους Φινλανδούς, με αποκορύφωμα την έκφραση απορίας τους όταν στα Φινλανδικά που μου ξεστόμιζαν, τους απαντούσα στα Αγγλικά! Μα καλά, είναι δυνατόν να με μπερδεύουν με Φινλανδό;;; Τι να πεις... Αλλά το μεγαλύτερο μπέρδεμα για όλους εμφανίζεται όταν φοράω εκείνο το T-shirt που πήρα από το Μόναχο, το οποίο γράφει "Prost". Εκεί να δεις να ξεπετάγεται το γερμανικό από παντού, που να ήξερα τι πέραση θα είχε αυτό το μπλουζάκι όταν το αγόραζα :-) Αρκετά όμως με την μικρή αυτή παρένθεση...
Kalispera που λέτε η αεροσυνοδός, hello εγώ, και καταλήγουμε με την αεροσυνοδό να αναρωτιέται τι σκατά εθνικότητας είμαι και εγώ να αναρωτιέμαι γιατί δεν απαντάω στην μητρική μου γλώσσα! Κουλουβάχατα ψηλέ σε λέω. Τέλοσπάντων, προχωράω προς την θέση μου, 12F αν θυμάμαι καλά. Άλλη μια μικρή παρένθεση-φλασιά, μην ψάξετε να βρείτε θέση 13κάτι στο αεροπλάνο, απλά ΔΕΝ υπάρχει!!! Οι δεισιδαιμονίες για άλλη μια φορά έχουν κάνει το θαύμα τους και ως δια μαγείας, οι θέσεις από τον αριθμό 12 πάνε κατευθείαν στο 14! Και για όλους εμάς δηλαδή, που γεννηθήκαμε στις 13 του μηνός και θεωρούμε το 13 ως καλό αριθμό, δεν έχει προκοπή; Ας το παρακάμψουμε και αυτό. Φτάνω που λέτε στην σειρά 12 και βλέπω 2 μεσήλικες, προφανώς ζευγάρι, να κάθονται δίπλα στην θέση μου. Στα ελάχιστα millisecond που έχω πριν αρχίσουν οι ακολουθούντες να δυσανασχετούν που σταμάτησα, κοιτάζω και κρίνω και εγώ με την σειρά μου ότι οι "γείτονές" μου μοιάζουν με Έλληνες. Ρωτάω και εγώ εύλογα, "Έλληνες;" και παίρνω θετική απάντηση. Χαρούμενος και εγώ που μετά από "τόσο" καιρό ξαναβρίσκω πατριώτες, τους εξηγώ ότι κάθομαι δίπλα στο παράθυρο, σηκώνεται η κυρία για να περάσω, ενώ ο κύριος μετατόπισε με το ζόρι το σώμα του προς τα πλάγια ώστε μετά βίας να μην τον ξενυχιάσω πατώντας τον, στριμώχνοντας το σώμα μου προς την ακριανή θέση.ΟΚ, μπήκα σκέφτομαι και κανείς δεν έπαθε ζημιά, όλα καλά. Όντας γνήσιος Ευρωπαίος (λέμε τώρα), φοράω και την ζώνη μου, την οποία συνηθίζω να μην την βγάζω μέχρι την τελική προσεδάφιση, για 2 λόγους. Πρώτον, έχω μάθει να μην με ενοχλεί και δεύτερον, με ενοχλεί περισσότερο αν μουν πουν να την βάλω, για οποιοδήποτε λόγο. Μετά από κανένα λεπτό, ακούγεται και εκείνο το μαγικό "μπινγκ" από τα ηχεία, συνοδευόμενο και από την οπτικές ενδείξεις πάνω από τα κεφάλια μας, υποδεικνύοντας ότι έφτασε η ώρα για να βάλουν όλοι τις ζώνες τους. Ακολουθεί και ο κλασσικός μεταλλικός ήχος "κλατς κλουτς" από όλη την καμπίνα, αποδεικνύοντας ότι ένας απλός ήχος και ένα λαμπάκι με ένα σύμβολο πάνω, είναι αρκετά για να συνεννοηθείς σε οποιαδήποτε γλώσσα. Περνάει που λέτε κανά 15λεπτο μέχρι να αρχίσει να κινείται το αεροπλάνο στον αεροδιάδρομο, έτοιμο για την απογείωση. Και σε εκείνη την φάση ακριβώς παρατηρώ ότι ο μεσήλικας κύριος δίπλα μου δεν έχει βάλει την ζώνη του και έχει κλείσει και τα μάτια του για να κοιμηθεί. Θα του την "πουν" σκέφτομαι και βλέπω την αεροσυνοδό να πλησιάζει, ελέγχοντας τους επιβάτες. Πλησιάζει στην σειρά μας, βλέπει τον κύριο να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, τον σκουντάει και του λέει ευγενικά στα αγγλικά να βάλει την ζώνη του. Εκείνος ξυπνάει, καταλαβαίνει από τις κινήσεις της αεροσυνοδού και βάζει την ζώνη του. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή, μα τον Δαλάι Λάμα, έρχεται η επιφοίτηση στον γράφοντα και αντιλαμβάνεται ότι στην αντίληψη του Ελληνάρα, αυτό δεν είναι αποδεκτή συμπεριφορά. Ο Ελληνάρας ΞΕΡΕΙ πότε να βάλει την ζώνη του, αν γουστάρει. Και το να του κάνει παρατήρηση-επισήμανση μια οποιαδήποτε αεροσυνοδός, απλά δεν είναι αποδεκτό. Και εκείνη ακριβώς την στιγμή, σκέφτομαι ότι ο σωστός Ελληνάρας θα είχε μία απάντηση έτοιμη να την ξεστομίσει. Και πάνω που σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα, τα οποία φάνταζαν εντελώς σουρεαλιστικά, δεν περνάνε ούτε 3 δευτερόλεπτα, απομακρύνεται η αεροσυνοδός, ξαφνικά γυρνάει ο μεσήλικας προς την γυναίκα του και με απίστευτο στόμφο, ξεστομίζει το θεεϊκό "Αφού δεν ξεκινήσαμε ακόμα!!!" Γεια σου ρε Ελληνάρα σκέφτηκα, ευτυχώς δεν με απογοήτευσες! Είσαι τεράστιος τελικά, ζεις και μαζί σου ζει και όλη η κληρονομιά αυτού του Έθνους. Με λίγα λόγια, ο Ελληνάρας, ξέρει με κλειστά μάτια ότι όταν το αεροπλάνο φτάσει στην τελική ευθεία και δώσει πλήρη ώθηση στους κινητήρες, θα ξυπνήσει και θα δέσει την ζώνη του. Γιατί ΕΚΕΙΝΗ η στιγμή είναι η σωστή, τα υπόλοιπα είναι παπαριές μέντολες για τους βλάκες τους ξένους. Αυτός ΞΕΡΕΙ πια είναι η σωστή στιγμή, οι παγκόσμιοι κανονισμοί ασφαλείας δεν είναι γι' αυτόν γιατί αυτός έκρινε και ξέρει όλη την αλήθεια. Οι άλλοι είναι απλώς ζώα που ακολουθούν τους κανονισμούς, αυτός γνωρίζει και θα έκανε το σωστό αν τον άφηναν να το κάνει με τον τρόπο του, στην στιγμή που μόνο αυτός ξέρει. Για άλλη μια φορά, όλοι οι άλλοι είναι λάθος και αυτός είναι ο σωστός. Και με μια ηλίθια γαλήνη στο πρόσωπό του, με την ιδέα ότι η καημένη η γυναίκα του κατάλαβε πόσο σωστός είναι και πόσο λάθος είναι όλοι οι υπόλοιποι, ξαναπέφτει για ύπνο. Άσε που ο καημένος είχε και εντερικές διαταραχές, κρίνοντας από τις ευωδιές που αναδύονταν κάθε 10 λεπτά από τα αριστερά μου...
Απότομη επιστροφή στην πραγματικότητα. Καλως ήρθες στην Ελλάδα, καλώς ήρθες στην χώρα των Ελληνάρων. Η ζωή δεν είναι ποτέ βαρετή εδώ, όντως...
Saturday, March 13, 2010
Internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. PART 2.
Φίλε μου, πριν συνεχίσεις, υπάρχει και PART 1 παρακάτω! Σε παρακαλώ ξεκίνα από κει, μήπως και βγάλεις στο τέλος κανένα νόημα ;)
Βουρ στο ψητό. Οι φίλοι και οπαδοί της rock και metal σκηνής, θα έχουν ακούσει ήδη για 2 μεγάλα συναυλιακά γεγονότα για το καλοκαίρι που έρχεται. Έρχονται για συναυλία στην Αθήνα, οι Rammstein και οι Big Four. Όταν λέμε Big Four, εννούμε τους Metallica, Slayer, Megadeth και Anthrax. Για τους περισσότερους, αυτό μπορεί να μην λέει και πολλά, αλλά για τους οπαδούς της metal σκηνής αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις θα μπορούσε να εξισωθεί με την άφιξη του Ιησού Χριστού στην Γη για έναν πιστό χριστιανό! Πάμε λοιπόν στο παράδειγμά μας.
Είπαμε internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Στο internet λοιπόν, βρήκαμε ότι για να κλείσεις αυτήν την στιγμή και για τις 2 μεγάλες συναυλίες, χρειάζεται να πληρώσεις σε γνωστή εταιρία του χώρου, μέσω internet, 60,50 για την μία συναυλία και 93,50 για την άλλη. Σύνολο 154 ευρώ για 2 συναυλίες. Οι οποίες δυστυχώς είναι σε διαφορετικές ημέρες, με κενό μεταξύ τους, οπότε μπορείτε να φανταστείτε και τα έξοδα μετακίνησης για κάποιον που ζει π.χ. στην βόρεια Ελλάδα.
Με λίγη έρευνα στο internet, ανακαλύψαμε ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα, δεν θα επισκεφτούν φυσικά μόνο την χώρα μας, αλλά και την γειτονική μας Βουλγαρία. Ψάξαμε λοιπόν να βρούμε τιμές εισητηρίων για τις 2 αυτές συναυλίες και καταλήξαμε σε αυτήν την τιμή. 62,34 ευρώ για τις 2 ημέρες!!! Επαναλαμβάνω, 62,34 ευρω τελική τιμή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να σημειώσω βέβαια ότι ότι στην Βουλγαρία τυχαίνει να παίζουν όλα τα συγκροτήματα σε 2 συνεχόμενες ημέρες, ενώ στην Ελλάδα σε ξεχωριστές ημερομηνίες, αλλά και πάλι συγκρίνετε τις τιμές. 154 ευρώ για Ελλάδα, σχεδόν 61 ευρώ για Βουλγαρία! Κάτω από την μισή τιμή! Επιπλέον σ' αυτές τις τιμές πρέπει να υπολογίσουμε ότι, για να πάει κάποιος οδικώς από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα χρειάζεται να διανύσει περίπου 500 χλμ ενώ για να πάει στην Σόφια χρειάζεται μόνο τα μισά, δηλαδή περίπου 250 χλμ. Υπολογίζοντας και ότι η βενζίνη στην Βουλγαρία είναι πια αρκετά φθηνότερη από την ελληνική, μπορείτε να καταλάβετε το μέγεθος της διαφορά κόστους για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Και τώρα θα μου πείτε, η Βουλγαρία έχει τόσο φτηνές συναυλίες γιατί οι κάτοικοί της απολαμβάνουν το 1/4 του μισθού του Έλληνα υπάλληλου. Πώς μπορείς και συγκρίνεις 2 χώρες και τα αγαθά τους, έχοντας τόση μεγάλη διαφορά στους μισθούς, έτσι; Εδώ έρχεται και το τρίτο παράδειγμα που τα ισοπεδώνει όλα. Δυστυχώς, στην Αγγλία δεν παίζουν όλα τα συγκροτήματα που προαναφέραμε για Ελλάδα και Βουλγαρία. Θα παίξουν όμως άλλα μεγάλα συγκροτήματα ανάλογου βεληνεκούς και πολύ περισσότερα στο πλήθος τους. Και φτάνουμε στο ρεζουμέ της υπόθεσης. Για όλα αυτά τα μεγάλα συγκροτήματα που θα παίξουν στην Αγγλία για 3 ημέρες, θα χρειαστούμε αυτήν την στιγμή σχεδόν 153 ευρώ. Δηλαδή 154 ευρώ για 2 ημέρες στην Ελλάδα, 153 ευρώ για 3 ημέρες στην Αγγλία, για μία χώρα που απολαμβάνει σχεδόν διπλάσιους μισθούς σε σχέση με τον μέσο Έλληνα!
Και για όσους δεν πιστεύουν, πάρτε τα ψυχρά νούμερα:
https://shop.ticketpro.gr/el/Event/Detail/542/sonisphere-festival
------------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.eventim.bg/portal/en/seatmap/193179/?currency=EUR&disable_gzhandler
--------------------------------------------------------------------------------------
http://www.seetickets.com/sonisphere/price.asp?code=445095&pgroup=1&filler1=id1sonisphere&filler2=multiid1sonisphere&filler3=&dpts=|1|8|11|
---------------------------------------------------------------------------------------
Είπαμε, internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Που είναι τελικά η κοινή λογική σ' αυτούς τους αριθμούς; Εγώ πάντως ακόμα την ψάχνω. Κάτι μου λέει ότι παίζει "αρπαχτάν system" στην όλη υπόθεση, όπως γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων σ' αυτήν την ταλαίπωρη χώρα. Τώρα, ποιος θα τ' αρπάξει; Η διοργανώτρια εταιρία; Τα συγκροτήματα; Ο ιδιώτης ή η κρατική αρχή που θα ενοικιάσει τον χώρο; Λίγο με ενδιαφέρει προσωπικά. Η δικιά μου απορία είναι. Να δώσω πολλά σε περίοδο κρίσης για να πάω στην Αθήνα ή να δώσω λίγα για να πάω στην Σόφια; Ε; Δύσκολη απόφαση, δεν νομίζετε; Να σας εκμυστηρευτώ κάτι;
Sofia, here I come!
Βουρ στο ψητό. Οι φίλοι και οπαδοί της rock και metal σκηνής, θα έχουν ακούσει ήδη για 2 μεγάλα συναυλιακά γεγονότα για το καλοκαίρι που έρχεται. Έρχονται για συναυλία στην Αθήνα, οι Rammstein και οι Big Four. Όταν λέμε Big Four, εννούμε τους Metallica, Slayer, Megadeth και Anthrax. Για τους περισσότερους, αυτό μπορεί να μην λέει και πολλά, αλλά για τους οπαδούς της metal σκηνής αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις θα μπορούσε να εξισωθεί με την άφιξη του Ιησού Χριστού στην Γη για έναν πιστό χριστιανό! Πάμε λοιπόν στο παράδειγμά μας.
Είπαμε internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Στο internet λοιπόν, βρήκαμε ότι για να κλείσεις αυτήν την στιγμή και για τις 2 μεγάλες συναυλίες, χρειάζεται να πληρώσεις σε γνωστή εταιρία του χώρου, μέσω internet, 60,50 για την μία συναυλία και 93,50 για την άλλη. Σύνολο 154 ευρώ για 2 συναυλίες. Οι οποίες δυστυχώς είναι σε διαφορετικές ημέρες, με κενό μεταξύ τους, οπότε μπορείτε να φανταστείτε και τα έξοδα μετακίνησης για κάποιον που ζει π.χ. στην βόρεια Ελλάδα.
Με λίγη έρευνα στο internet, ανακαλύψαμε ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα, δεν θα επισκεφτούν φυσικά μόνο την χώρα μας, αλλά και την γειτονική μας Βουλγαρία. Ψάξαμε λοιπόν να βρούμε τιμές εισητηρίων για τις 2 αυτές συναυλίες και καταλήξαμε σε αυτήν την τιμή. 62,34 ευρώ για τις 2 ημέρες!!! Επαναλαμβάνω, 62,34 ευρω τελική τιμή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να σημειώσω βέβαια ότι ότι στην Βουλγαρία τυχαίνει να παίζουν όλα τα συγκροτήματα σε 2 συνεχόμενες ημέρες, ενώ στην Ελλάδα σε ξεχωριστές ημερομηνίες, αλλά και πάλι συγκρίνετε τις τιμές. 154 ευρώ για Ελλάδα, σχεδόν 61 ευρώ για Βουλγαρία! Κάτω από την μισή τιμή! Επιπλέον σ' αυτές τις τιμές πρέπει να υπολογίσουμε ότι, για να πάει κάποιος οδικώς από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα χρειάζεται να διανύσει περίπου 500 χλμ ενώ για να πάει στην Σόφια χρειάζεται μόνο τα μισά, δηλαδή περίπου 250 χλμ. Υπολογίζοντας και ότι η βενζίνη στην Βουλγαρία είναι πια αρκετά φθηνότερη από την ελληνική, μπορείτε να καταλάβετε το μέγεθος της διαφορά κόστους για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Και τώρα θα μου πείτε, η Βουλγαρία έχει τόσο φτηνές συναυλίες γιατί οι κάτοικοί της απολαμβάνουν το 1/4 του μισθού του Έλληνα υπάλληλου. Πώς μπορείς και συγκρίνεις 2 χώρες και τα αγαθά τους, έχοντας τόση μεγάλη διαφορά στους μισθούς, έτσι; Εδώ έρχεται και το τρίτο παράδειγμα που τα ισοπεδώνει όλα. Δυστυχώς, στην Αγγλία δεν παίζουν όλα τα συγκροτήματα που προαναφέραμε για Ελλάδα και Βουλγαρία. Θα παίξουν όμως άλλα μεγάλα συγκροτήματα ανάλογου βεληνεκούς και πολύ περισσότερα στο πλήθος τους. Και φτάνουμε στο ρεζουμέ της υπόθεσης. Για όλα αυτά τα μεγάλα συγκροτήματα που θα παίξουν στην Αγγλία για 3 ημέρες, θα χρειαστούμε αυτήν την στιγμή σχεδόν 153 ευρώ. Δηλαδή 154 ευρώ για 2 ημέρες στην Ελλάδα, 153 ευρώ για 3 ημέρες στην Αγγλία, για μία χώρα που απολαμβάνει σχεδόν διπλάσιους μισθούς σε σχέση με τον μέσο Έλληνα!
Και για όσους δεν πιστεύουν, πάρτε τα ψυχρά νούμερα:
------------------------------------------------------------------------------------------------------
https://shop.ticketpro.gr/el/Event/Detail/542/sonisphere-festival
------------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.eventim.bg/portal/en/seatmap/193179/?currency=EUR&disable_gzhandler
--------------------------------------------------------------------------------------
http://www.seetickets.com/sonisphere/price.asp?code=445095&pgroup=1&filler1=id1sonisphere&filler2=multiid1sonisphere&filler3=&dpts=|1|8|11|
---------------------------------------------------------------------------------------
Είπαμε, internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Που είναι τελικά η κοινή λογική σ' αυτούς τους αριθμούς; Εγώ πάντως ακόμα την ψάχνω. Κάτι μου λέει ότι παίζει "αρπαχτάν system" στην όλη υπόθεση, όπως γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων σ' αυτήν την ταλαίπωρη χώρα. Τώρα, ποιος θα τ' αρπάξει; Η διοργανώτρια εταιρία; Τα συγκροτήματα; Ο ιδιώτης ή η κρατική αρχή που θα ενοικιάσει τον χώρο; Λίγο με ενδιαφέρει προσωπικά. Η δικιά μου απορία είναι. Να δώσω πολλά σε περίοδο κρίσης για να πάω στην Αθήνα ή να δώσω λίγα για να πάω στην Σόφια; Ε; Δύσκολη απόφαση, δεν νομίζετε; Να σας εκμυστηρευτώ κάτι;
Sofia, here I come!
Internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. PART 1.
Βρισκόμαστε στο 2010. Έχουμε ξεφύγει από την εποχή της άγνοιας και της παραπληροφόρησης που κυριαρχούσαν στον προηγούμενο αιώνα. Και πριν προλάβετε να διαφωνήσετε μαζί μου, θα συμφωνήσω πρώτος ότι, ναι, υπάρχει ακόμα άγνοια και παραπληροφόρηση. Αλλά γιατί υπάρχουν αυτές οι έννοιες ακόμα, όταν έχουμε πια όλα τα μέσα για να μπορούμε να βλέπουμε τι γίνεται σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον κόσμο και να σχηματίζουμε ολοκληρωμένη άποψη; Αυτό το καυτό ερώτημα με ταλαιπωρεί και εμένα εδώ και αρκετό καιρό και δυστυχώς δεν έχω βρει ακόμα απάντηση. Αυτό που όμως βρήκα είναι , ότι για να κατανοήσεις την όλη κατάσταση που επικρατεί σ' αυτόν τον ταλαίπωρο πλανήτη, χρειάζονται μόνο 3 πράγματα. Internet, απλά μαθηματικά και κοινή λογική. Θα προσπαθήσω να τα αναλύσω, ένα προς ένα.
Πληροφόρηση στην σημερινή εποχή, σημαίνει internet. Έτσι απλά. Ούτε "ναι μεν αλλά", ούτε τίποτα. Όποιος δεν ενστερνίζεται αυτήν την άποψη, είτε είναι άνω των 40 ετών και δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στον νέο τρόπο ενημέρωσης (για διάφορους λόγους) και έχει μια δικαιολογία για την άγνοιά του, είτε απλά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να καταλάβει. Εάν δεν θέλει να καταλάβει και να συμβαδίσει με την εποχή του, είναι δικό του φυσικά δικαίωμα, αλλά αυτομάτως δεν έχει πια καμία δικαιολογία. Δικαιολογίες του στυλ, "δεν ήξερα" απλά δεν υφίστανται. Όποιος θέλει να ξέρει, έχει πια τον τρόπο. Δόξα τον Θεό, έχουμε πια ξεφύγει από την ενημέρωση/προπαγάνδα που είχαμε κάποτε από 2 κρατικά κανάλια που ακολουθούσαν την γραμμή της κυβέρνησης. Το internet μπορεί να είναι πια σε κάθε σπίτι με πολύ μικρό κόστος και η ενημέρωση είναι μια πολύ απλή διαδικασία. Και λυπάμαι πραγματικά που φτάνω να γράφω αυτά τα αυτονόητα για το μικρό μυαλό μου πράγματα, γιατί έχω ακόμα φίλο που δεν έχει αξιωθεί ακόμα να βάλει internet στο σπίτι του. Και όχι, δεν είναι θέμα κόστους, απλά η αιώνια απάντηση είναι ότι δεν το χρειάζεται γιατί έχει internet στην δουλειά! Ότι χρειάζεται να το βρει, το βρίσκει από κει, λογικό δεν ακούγεται; Δεν θα το σχολιάσω παραπέρα, οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση περί του θέματος με πάει νοερά τουλάχιστον μία δεκαετία πίσω.
Και για όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να προβάλλουν την ηλιθία δικαιολογία ότι δεν γνωρίζουν αγγλικά, έχω να απαντήσω ότι ΟΛΟΙ τους κατάφεραν να δουν καμιά "τσοντούλα" στο internet, αλλά από κει και πέρα όμως το χάος...
Απλά μαθηματικά. Το λέει και η φράση, ΑΠΛΑ. Πρόσθεση, αφαίρεση και με το ζόρι κανένας πολλαπλασιαμός. Για διαίρεση δεν το συζητάμε, εκεί θέλει πτυχείο πανεπιστημίου. Μου θυμίζει την εκπομπή που έχει στην τηλεόραση με τους κακομοίρηδες (παύλα) βλάκες που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους και όταν τους ρωτάνε τι χρωστάνε, δεν ξέρουν να απαντήσουν! Σάμπως είναι δύσκολο να μαζέψουν όλο το χαρτομάνι που τους έχει στείλει η τράπεζα και να πατήσουν τα αντίστοιχα κουμπάκια στο "κομπιουτεράκι", πατώντας ανάμεσα στους αριθμούς και το κουμπάκι + . Και για όλους αυτούς εκεί έξω που τους έχει τελειώσει η μπαταρία στο κομπιουτεράκι και δεν ξέρουν πως να την αλλάξουν, μία συμβουλή. Ανοίξτε τον υπολογιστή, πηγαίνετε "Έναρξη-Προγράμματα-Βοηθήματα-Αριθμομηχανή και VOILA!
Κοινή λογική. Ακούγεται το πιο αυτονόητο κομμάτι από το προαναφερθέν "τρίπτυχο της επιτυχίας" αλλά μου φαίνεται πως είναι αυτό που κοντεύει να εκλείψει από την σημερινή κοινωνία. Είναι αυτή η θαυματουργή λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου, που για παράδειγμα, όταν έχει δύο διαφορετικές τιμές και έχει να διαλέξει την πιο συμφέρουσα, θα διαλέξει την πιο μικρή. Βέβαια, κάτι μου λέει πως αυτό δεν αποτελεί πια τον κανόνα για την μικρή Ελλαδίτσα μας, αν κρίνω από τα ποσοστά ανέργων που υπάρχουν αυτήν την στιγμή και ταυτόχρονα αν μετρήσουμε το πλήθος των BMW και Mercedes που κυκλοφορούν στον δρόμο. Έτσι όπως πάμε, θα ξεπεράσουμε σε λίγο και την Γερμανία! Η διαίσθησή μου, μου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά στην όλη ιστορία. Κάποιος δεν τα έχει υπολογίσει σωστά, μήπως τελικά είμαι εγώ; Για να δούμε....
Και τώρα θα μου πείτε, που κολλάει όλη αυτή η ιστορία; Κολλάει στο ότι, ξεκίνησε από αυτό ακριβώς που υποννοεί και ο τίτλος, έρευνα στο internet, απλά μαθηματικά για να βρούμε τις τελικές τιμές και κοινή λογική για να αποφασίσουμε τι μας συμφέρει. Αλλά τελικά κατέληξε σε ένα παραλλήρημα γκρίνιας του υπογράφοντος για τα τεκτενόμενα της σημερινής εποχής.
Το έναυσμα γι' αυτό το παραλλήρημα, ακολουθεί στο δεύτερο μέρος της διήγησής μας...
Πληροφόρηση στην σημερινή εποχή, σημαίνει internet. Έτσι απλά. Ούτε "ναι μεν αλλά", ούτε τίποτα. Όποιος δεν ενστερνίζεται αυτήν την άποψη, είτε είναι άνω των 40 ετών και δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στον νέο τρόπο ενημέρωσης (για διάφορους λόγους) και έχει μια δικαιολογία για την άγνοιά του, είτε απλά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να καταλάβει. Εάν δεν θέλει να καταλάβει και να συμβαδίσει με την εποχή του, είναι δικό του φυσικά δικαίωμα, αλλά αυτομάτως δεν έχει πια καμία δικαιολογία. Δικαιολογίες του στυλ, "δεν ήξερα" απλά δεν υφίστανται. Όποιος θέλει να ξέρει, έχει πια τον τρόπο. Δόξα τον Θεό, έχουμε πια ξεφύγει από την ενημέρωση/προπαγάνδα που είχαμε κάποτε από 2 κρατικά κανάλια που ακολουθούσαν την γραμμή της κυβέρνησης. Το internet μπορεί να είναι πια σε κάθε σπίτι με πολύ μικρό κόστος και η ενημέρωση είναι μια πολύ απλή διαδικασία. Και λυπάμαι πραγματικά που φτάνω να γράφω αυτά τα αυτονόητα για το μικρό μυαλό μου πράγματα, γιατί έχω ακόμα φίλο που δεν έχει αξιωθεί ακόμα να βάλει internet στο σπίτι του. Και όχι, δεν είναι θέμα κόστους, απλά η αιώνια απάντηση είναι ότι δεν το χρειάζεται γιατί έχει internet στην δουλειά! Ότι χρειάζεται να το βρει, το βρίσκει από κει, λογικό δεν ακούγεται; Δεν θα το σχολιάσω παραπέρα, οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση περί του θέματος με πάει νοερά τουλάχιστον μία δεκαετία πίσω.
Και για όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να προβάλλουν την ηλιθία δικαιολογία ότι δεν γνωρίζουν αγγλικά, έχω να απαντήσω ότι ΟΛΟΙ τους κατάφεραν να δουν καμιά "τσοντούλα" στο internet, αλλά από κει και πέρα όμως το χάος...
Απλά μαθηματικά. Το λέει και η φράση, ΑΠΛΑ. Πρόσθεση, αφαίρεση και με το ζόρι κανένας πολλαπλασιαμός. Για διαίρεση δεν το συζητάμε, εκεί θέλει πτυχείο πανεπιστημίου. Μου θυμίζει την εκπομπή που έχει στην τηλεόραση με τους κακομοίρηδες (παύλα) βλάκες που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους και όταν τους ρωτάνε τι χρωστάνε, δεν ξέρουν να απαντήσουν! Σάμπως είναι δύσκολο να μαζέψουν όλο το χαρτομάνι που τους έχει στείλει η τράπεζα και να πατήσουν τα αντίστοιχα κουμπάκια στο "κομπιουτεράκι", πατώντας ανάμεσα στους αριθμούς και το κουμπάκι + . Και για όλους αυτούς εκεί έξω που τους έχει τελειώσει η μπαταρία στο κομπιουτεράκι και δεν ξέρουν πως να την αλλάξουν, μία συμβουλή. Ανοίξτε τον υπολογιστή, πηγαίνετε "Έναρξη-Προγράμματα-Βοηθήματα-Αριθμομηχανή και VOILA!
Κοινή λογική. Ακούγεται το πιο αυτονόητο κομμάτι από το προαναφερθέν "τρίπτυχο της επιτυχίας" αλλά μου φαίνεται πως είναι αυτό που κοντεύει να εκλείψει από την σημερινή κοινωνία. Είναι αυτή η θαυματουργή λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου, που για παράδειγμα, όταν έχει δύο διαφορετικές τιμές και έχει να διαλέξει την πιο συμφέρουσα, θα διαλέξει την πιο μικρή. Βέβαια, κάτι μου λέει πως αυτό δεν αποτελεί πια τον κανόνα για την μικρή Ελλαδίτσα μας, αν κρίνω από τα ποσοστά ανέργων που υπάρχουν αυτήν την στιγμή και ταυτόχρονα αν μετρήσουμε το πλήθος των BMW και Mercedes που κυκλοφορούν στον δρόμο. Έτσι όπως πάμε, θα ξεπεράσουμε σε λίγο και την Γερμανία! Η διαίσθησή μου, μου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά στην όλη ιστορία. Κάποιος δεν τα έχει υπολογίσει σωστά, μήπως τελικά είμαι εγώ; Για να δούμε....
Και τώρα θα μου πείτε, που κολλάει όλη αυτή η ιστορία; Κολλάει στο ότι, ξεκίνησε από αυτό ακριβώς που υποννοεί και ο τίτλος, έρευνα στο internet, απλά μαθηματικά για να βρούμε τις τελικές τιμές και κοινή λογική για να αποφασίσουμε τι μας συμφέρει. Αλλά τελικά κατέληξε σε ένα παραλλήρημα γκρίνιας του υπογράφοντος για τα τεκτενόμενα της σημερινής εποχής.
Το έναυσμα γι' αυτό το παραλλήρημα, ακολουθεί στο δεύτερο μέρος της διήγησής μας...
Προσοχή στις απομιμήσεις.
Μετά από μεγάλο διάστημα απραξίας, ένα blog-προειδοποίηση για τους αγαπημένους φίλους μας καταναλωτές. Μην ξεγελιέστε από τον καθημερινό κατακλυσμό ραδιοφωνικών διαφημίσεων μεγάλης εταιρίας βρεφικών και παιδικών προϊόντων. Πολύ απλά, ακολουθούν και αυτοί την χρυσή τακτική της εποχής, "αντιγράφειν και βασίλευε". Το διακεκριμένο και μάχιμο team του griniaepe βρήκε την οριτζινάλε εταιρία και αποκαλύπτει το σκάνδαλο παραποίησης ονόματος που διαδραματίζεται καθημερινά μπροστά μας. Ιδού και η φωτογραφία-ντοκουμέντο.
Τώρα πια φίλε καταναλωτή, ξέρεις. Σαν το Jombo, δεν έχει!
Τώρα πια φίλε καταναλωτή, ξέρεις. Σαν το Jombo, δεν έχει!
Subscribe to:
Posts (Atom)
